Αλλόκοτη ζέστη, πεταλούδες οι σκέψεις :)

Τέλος Σεπτεμβρίου, μια αλλόκοτη ζέστη χτυπά την Μορεάλη μου. Περισσότερο από σαράντα χρόνια, είχε να ζήσει η πόλη τόσο υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες. Δρομείς έπαθαν θερμοπληξία. Ο δείκτης δυσφορίας στους 40 βαθμούς. 

Σκέψεις που τρέχουν αυτή την ζεστή βραδιά. Να προλάβω να της γράψω πριν λιώσουν από την ζέστη. Πολλά σποράκια, θα τα χωρίζαμε φέτος σε προ νήπιο και νηπιαγωγείο. Όμως αρρώστησε η δασκάλα το Σάββατο. Αν και είχα μια κοπέλα για βοηθό, έζησα την κόλαση των 27 μικρών διαβόλων από τα όποια τα μεγάλα είναι 5 χρονών και τα μικρά 12 στον αριθμό είναι μόλις 4 χρονών. Αποπνικτική η ατμόσφαιρα στην αίθουσα καθώς φέτος την έχουν παραφορτώσει με ένα σωρό άχρηστα σχολικά έπιπλα. Δίνουμε μάχη μαζί με την υπεύθυνο και την Γενική Διευθύντρια. Η τάξη ή θα αδειάσει ή θα πάρω άλλη τάξη. Η χρονιά φέτος έχει τον δικό της βαθμό δυσκολίας που με κάνει να τρέμω. Ένα από τα σποράκια μου έχει σοβαρές αλλεργίες που μπορούν να τον οδηγήσουν γρήγορα σε αλλεργικό σοκ. Ετσι κουβαλά μαζί του epipen. Φοβάμαι πολύ φέτος, διαφορετικός φόβος… τεράστια ευθύνη. 

Σκέψεις να προλάβω πριν λιώσουν. Η μικρή μου Νορίτα, στο Λονδίνο πια μαζί με τον έφηβο Ιωσήφ, έφηβη και αυτή. Λίγες οι κουβέντες μας πια, σκέφτηκα να την φέρω εδώ στο εξοχικό του μυαλού (?) μου. Σε αυτή την χαρτούκουτα που έκλεισε 10 χρόνια ζωής. Ένα ημερολόγιο που κρατώ από τον Σεπτέμβριο του 2007. 

Αν πατήσετε στο tag «ανιψάκια», θα σας ανοίξει ένα υπέροχο μονοπάτι, που θα σας πάει σιγά σιγά, εγγραφή με εγγραφή  χρόνιααα πίσω… ζωγραφιές, τηλεφωνικές επικοινωνίες, βόλτες στην παιδική χαρά, ένα σωρό διαμαντάκια που ξεφουρνίζατε… ένα σωρό συναισθήματα που με γεμίζεται… 

Η ζέστη … αχ αυτή η αλλόκοτη ζέστη στο Μόντρεαλ. Γέμισε η πόλη με πεταλούδες. Πεταλούδες που έπρεπε να έχουν ξεκινήσει το μεγάλο τους ταξίδι για το Μεξικό. Η μεγαλύτερη μετανάστευση εντόμων. 

«Η ετήσια μετανάστευσή τους αποτελεί μυστήριο της φύσης. Τον Αύγουστο, όταν οι μέρες μικραίνουν, οι πεταλούδες πέφτουν σε χειμερία νάρκη, ενώ τον χειμώνα επιστρέφουν στο ίδιο σημείο του Μεξικού, στους καλυμμένους με δάση λόφους στο Μισοακάνο όπου βρίσκουν ιδανικές συνθήκες υγρασίας. Κάθε Μάρτιο επιστρέφουν στις νότιες ΗΠΑ, γεννούν τα αυγά τους και πεθαίνουν. Τα παιδιά τους ξεκινούν το ταξίδι τους προς βορρά ακολουθώντας τον ήλιο ώς τον Καναδά. Αρκετές γενιές γεννιούνται και πεθαίνουν το καλοκαίρι, μέχρι η τελευταία να αισθανθεί τον ερχομό του χειμώνα και ν’ αρχίσει το μακρύ ταξίδι της επιστροφής στο Μεξικό.

Οι «Μονάρχες» πετούν σαν τα ανεμόπτερα χρησιμοποιώντας τα ανοδικά ρεύματα για να ανέλθουν σε ύψος 1.300 μέτρων περίπου. Στη συνέχεια οι άνεμοι τις βοηθούν να ακολουθήσουν την πορεία τους. Μπορούν να ταξιδεύουν έως 144 χλμ. ημερησίως και η ικανότητα πλοήγησης που έχουν είναι εντυπωσιακή. Μόλις φτάσουν στο Μεξικό ανεβαίνουν σε υψόμετρο 4.500 μέτρων και ακολουθούν την πορεία τους προς τα υψίπεδα.»

Βρήκαν ζέστη και λουλούδια, ακόμη και τα λίγα λουλούδια του μπαλκονιού μου … Πανέμορφες χορεύουν αυτό τον καιρό στην πόλη …

Κατάλαβες μικρή μου Νορίτα, κάπως έτσι γράφω και γράφω εδώ σε αυτή την καληνύχτα, κόσμος έρχεται και φεύγει, άλλοι περαστικοί, άλλοι φίλοι και άλλοι που έγιναν φίλοι και δεν θέλω να γίνουν περαστικοί στη ζωή μου..Δέκα χρόνια Καληνύχτα !!!

Καληνύχτα Νορίτα μου 🙂

Η Αερομαχία μιας Φωνής :)

Η Στελθ διαβάζει στην μικρή ξανθιά θεά … εκείνη γουρλώνει τα ματάκια της … 

Εφόσον στο ραδιόφωνο δεν υπάρχουν εικόνες, η φωνή είναι το βασικό μέσο που μπορεί να μεταδώσει συναισθήματα. Η φωνή μεταδίδει συναισθήματα.  Έτσι πέρα από το να έχουν οι παρουσιαστές στο ραδιόφωνο μία ευχάριστη φωνή θα πρέπει να μάθουν να την χρησιμοποιούν για να εκφράζουν με αυτήν συναισθήματα. Όποιο ραδιοφωνικό είδος και αν παρουσιάζετε πρέπει να θυμάστε: Η φωνή είναι το μεγαλύτερο όπλο που έχει ένας ραδιοφωνικός σταθμός για να κρατήσει τους ακροατές του συντονισμένους.

Αν ξεχάσεις να «ανοίξεις»  το σκουμπάκι του μικροφώνου, δεν έχεις φωνή στο ραδιό-φωνο … αν πάλι το κλείσεις απότομα το μικρόφωνο σε κάποιον… είναι σα να του κλείνεις το στόμα με το χέρι σου ή με χαρτοταινία Αν το κάνεις από λάθος ζητάς συγνώμη … μα καμιά φορά στη ζωή, έρχεται κάποιος και με βία σου κλείνει το μικρόφωνο….έτσι γιατί νομιζει πως έχει εξουσία το ζωύφιο …

Και μετά και μετά 

πήγανε όλοι στην παραλία ε?

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=1k7eOGKo3Uw[/embedyt]

Η Στελφ φανέρα πληγωμένη …κοιτάζει την μικρή ξανθιά θεά 

Είσαι ελεύθερη μικρή μου να κάνεις ό,τι θέλεις

πάντα κάνεις ό,τι θέλεις 

θα είμαι πάντα δίπλα σου να δίνω για χάρη σου τις ομορφότερες αερομαχίες

Τις κοιτάζω καθώς γράφω αυτό το κάτι για να μην ξεχάσω ..Κάτι από  μενα να θυμάμαι σήμερα …. 

Καληνύχτα Μάνια 🙂

Η σοφιά με τα χρόνια κάνει ό,τι μπορεί :)

Εδω και πολύ καιρό θέλαμε να πάμε στο σπίτι της. Είναι περίπου εβδομήντα χιλιομετρα έξω από την πόλη του Μόντρεαλ. Μια περιοχή που δέχεται όλες τις εποχές με ιδιαίτερη τέχνη. Φθινόπωρο που τελειώνει και η κυρία Σοφία μου φαίνεται πως με μάλωσε λέγοντας μου πως «υπάρχουν ορισμένα δέντρα που σε περιμένουν με φύλλα ακόμη … αλλά όχι για πολύ καιρό Προλαβαίνεις δε προλαβαίνεις» Σε ένα πανέμορφο δάσος έχει το σπίτι της η κυρία Σοφία.Μένει με τον άντρα της αλλά κάθε μέρα έρχεται στην πόλη. Η δουλειά της αχμμμ να μην γεράσει!!! Κάθε μέρα προσπαθεί μπας και βρει καύσιμα για το αεροπλάνο μας… αυτό που για κάποιες ώρες της ημέρας είμαι πιλότος..Της αρέσει να μαγειρεύει για τους γιους και τα εγγόνια της …και και όποιος βρεθεί με ταπεράκι στα χέρια …ε ..του το γεμίζει πάντα!!!

Ξεκινήσαμε με το παλιο μου παλτό οδηγό όπως πάντα

.

Πρώτος σταθμός να παρούμε την Πασχαλίτσα μου. Βόλτα σε κεντρικούς δρόμους της Μορεάλης μου. 

Η Πασχαλίτσα ήταν όπως πάντα έτοιμη, Πανέμορφη και μάλιστα με μια ιδιαίτερη χαρά γιατί στο σπίτι της κυρίας Σοφίας έχουν κάνει στρατιά οι πασχαλίτσες που έχουν αναστατώσει τους επιστήμονες καθώς κανεις δεν ξερει πως βρέθηκαν από την Κίνα. Το χαρακτήριστικό τους είναι πως εχουν περισσότερες βούλες από ότι οι κοινές και και τσιμπούν χωρίς να προκαλούν αλλεργίες στους ανθρώπους. Άγνωστο γιατί αποφάσισαν να μείνουν στο βιότοπο του Καναδά ..και καθώς η θερμοκρασία πέφτει έχουν αρχίσει να αναζητούν σημεία μέσα στα σπίτια για να χουχουλιάσουν … Η Πασχαλίτσα θα έβλεπε από κοντα τις κινέζικες πασχαλίτσες και ήταν πολύ χαρούμενη σε αντίθεση με την κυρία Σοφία που κοντεύει να τρελαθεί γιατί είναι πααααρα πολλές μέσα στο σπίτι της … στρατιές που φτιάχνουν θαρρείς σκαλιστές κόκκινες μπορντούρες στο ταβάνι …

Ισα που προλαβα να ξεφύγω από την μαγεία του και να πατήσω τελικά ενα γρήγορο κλικ καθώς προσπερνούσαμε αυτό το κτίτιο … φωτιά που το χαιδεύει με απίστευτο ερωτισμό

Βγήκαμε από την πόλη και και συνέχισα να παίζω με την φωτογραφική … ότι προλάβαινα …

Η κυρία Σοφία μας υποδέχθηκε με χαρά. Μας έδειξε το σπίτι… Το ήξερα, μου τό είχε υποσχεθεί αθερίνα και ουζάκι … τις τσακίσαμε με το παλιο μου παλτό…και ψωμάκι στην πετσετα κρυμμένο… τσ τσ τσ σιγά μην δεν το βρίσκαμε

 

Καλουδια διάφορα…

που ξάπλωσαν με άνεση στα τπιατα μας…

πάλι τρως αθερίνα σε τσάκωσα….

και στο τέλος ταπεράκια και ζυμάρι για να φτιάξω ψωμί … Ναι η κύρια Σοφία ζυμώνει με τον άντρα της πάντα πολύ πολύ ζυμάρι και το βάζει στην κατάψυξη για να φτιάχνει ψωμάκι …

Η κυρία Σοφία μου λεει πάντα «καλώς την όμορφη» Ετσι έλεγαν καλλονή στο χωρίο της που ήξεραν πως δεν έβρισκε τα λεφτά στο δρόμο όπως έλεγε στον άντρας της αλλά της τα έκαναν δώρο για την ….ομορφιά της… Κάθε φορά που μου το λέει κοιτάζω κάτω αλλά αλήθεια λεω δεν έχω βρει ποτέ ούτε ένα δολάριο

 

Η κυρία Σοφία μου λέει πάντα όταν την ρωτάω τι κάνει…

αχ… κάποτε έκανα ό,τι ήθελα …τώρα? κάνω ό,τι μπορώ !!!

Για να δω τα έγραψα όλα ??? ναι όλα νομίζω… Νύσταξα …

 

Καληνύχτα Μορεάλη μου :)

Το Απρόβλεπτο Ζωύφιο της Πολυθρόνας :)

 

Το «γαμώτο» δεν είναι μια αξίνα που χρησιμοποιώ τακτικά γιατί η δύναμη της δεν είναι αυτόφωτη ¨Όταν κάτι δεν είναι αυτόφωτο κάπου έχει μια σκιά ..ένα αντίκρισμα, ένα τίμημα, ένα δίλημμα Δεν θέλω να την χρησιμοποιώ λοιπόν γιατί με πιάνει ένας φόβος στα σκέλια που λένε…ή δεν λένε για τα σκέλια …και κάτι άλλο για σκέλια έχω εγώ στο μυαλό (?) μου τώρα…χμμμ Έτσι άμα ανοίγεις μονοπάτι σε ένα αδιέξοδο αντί να συμβιβαστείς…υπάρχει το απρόβλεπτο..

Ήθελα να γράψω για ένα απρόβλεπτο ζωύφιο κρυμμένο πολύ καλά σε μια πολυθρόνα αναπαυτική. Κάθομαι να ξεκουραστώ, αφήνομαι στην άνεση της. Κάνω πράγματα που μου αρέσουν στην  πράσινη πολυθρόνα μου. Την έχω διαλέξει ως το δικό μου σημείο του σπιτιού, τη γωνιά που χωράει μόνο εμένα. Ακούω μουσική, διαβάζω, κάνω εξερευνήσεις, χασκογελώ με φίλους, βλέπω τηλεόραση, με παίρνει ένας γλυκός ύπνος ξαφνικά καθώς λιάζομαι …ονειρεύομαι … Προσωπικά όνειρα…

Και τσουπ έρχεται το απρόβλεπτο ζωύφιο –η άλλη πλευρά της αξίνας- και με τσιμπά! Να μια κοκκινίλα στο κάτασπρο μπουτίνι μου ..Κουνούπι είπα την πρώτη φορά αλλά το άτιμο μου έκανε ζημιά … Φαγούρα, φλόγωση έντονη  Δύο μέρες και να το πάλι. Στο ίδιο μπουτίνι!!! Γίνεται ποτέ ένα κάτασπρο αφράτο σύννεφο να έχει καρουμπαλένια ηφαίστεια επάνω του?  Τα ηφαίστεια υπάρχουν ανάμεσα σε σύννεφα και όχι επάνω … ξεφεύγω.. τι έλεγα α ναι … Βαζω κρέμα και σκέφτομαι πως τελικά ίσως είναι κρυμμένο στην πολυθρόνα Γαμώτο Νευριάζω …παίρνω το φλιτ και φφφφσσσσ στα κρυφά σημεία της πολυθρόνας …στις δίπλες της, στο μέσα της… Απολύμανση των έσω για να συνεχίσω να ξεκουράζομαι και αν απολαμβάνω την πολυθρόνα μου… να ονειρεύομαι… Μια εβδομάδα και τσουπ πάλι..στο ίδιο μπουτίνι λες και θέλει να μου  κεντήσει τατού, πάνω που άρχισαν να εξαφανίζονται τα προηγούμενα … ΓΑΜΩΤΟ ΛΕΩ και φσσσστ πιο πολύ … πιο προσεκτικά … σε σημεία πιο βαθειά …απολύμανση…

Περνάει ο καιρός …ξεχνιέμαι …έχω κάνει την απολύμανση της πολυθρόνας μου εκ των έσω ..για να συνεχίσω να απολαμβάνω τα λίγα πράγματα που μου αρέσουν …Χθες το βράδυ με ξανατσιμπήσε … Στην πλάτη αυτή τη φορά… ωωωω Αμα δεν έχω την βολή μου …στο λίγο, στην πολυθρόνα μου, πως θα ξεκουράζομαι, θα ταξιδεύω, θα εκτονώνομαι, θα ονειρεύομαι?

Αυτό το απρόβλεπτο ζωύφιο θέλει ντε και καλά να με φοβίσει. Η  μικρή θεά που δεν έχει συναίσθηση του φόβου! Εγώ πάλι πρέπει να της φωνάζω να προσέχει τα αυτοκίνητα και τις δασκάλες….

Ξαφνικά, ένα τσεκούρι έτσι όπως με βολεύει…το μόνο να κάνω αίτηση …το πολύ να με πάρουν στο σεμινάριο  …και το ζωύφιο εκεί να μου θυμίζει την παρουσία του με ένα πρόσφατο τσίμπημα στην πλάτη. Θα είμαι  διαθέσιμη ή όχι ??????

Με έσπρωξε ….κάνε την αίτηση … φσσστ φλιτ…

τι? δεν ταιριάζει το τραγούδι ??? ε και ??? άσχετο … τι πειράζει…

[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=nViLN2iYXLc[/embedyt]

Περίεργη η Μεγάλη εβδομάδα εδώ. Πρώτα από όλα το Πάσχα πέρασε για κάποιους, για μας τώρα έρχεται. Δεύτερον η Μ. Πέμπτη είναι Μ. Πέμπτη. και  τρίτον χμμμ που θα φάμε μαγειρίτσα?