Ξόρκι. «Συνέβη στη Λίμνη» :)

Ήθελα να γράψω και αλλά για τον ακρωτήρι του μπακαλιάρου Με πρόλαβαν άλλα… Έτσι γρήγορα φτάνω στο …. στο ….επιστρέφοντας

Επιστρέφοντας από τις διακοπές σταματήσαμε στον Σπουξη με τον Κρινάκι του και στον Σκούξη. Με ένα σκάφος βρεθήκαμε  σε μια μεγάλη λίμνη…. Το πρώτο μπάνιο μέσα σε λίμνη, καθαρά νερά και….ρίξαμε άγκυρα ανάμεσα σε ένα νησί 

Γύρω στα 8 μέτρα Καθαρό νερό… βούτηξαν οι ξαδελφοι  Φώναζαν τα σκασμένα να πέσω… είδα τη σκαλίτσα στο σκάφος, δεν υπήρχε περίπτωση να την ανέβω… είδα την εξέδρα περίπου 300 μέτρα μακρυά από το σκάφος …μια χαρά μπορούσα να κολυμπήσω μέχρι εκεί …. έβγαλα το κολάν  και την μπλουζα  έμεινα με το σουτιεν και το βρακί που δεν ήταν δαντελένια ευτυχώς… και βούτηξα…Μιλούσαμε συναντούσαμε τα χρόνια τότε που θυμάσαι που … , ο ουρανός γκρίζος, υγρασία, ζέστη, το νερό δροσερό, έπιασε βροχή … οι τρείς μας παίζαμε όπως τότε παιδιά…

 

 

Κολύμπησα μέχρι την εξέδρα… μόνη στη λίμνη … με βροχή … Η βροχή ήταν τόσο δυνατή…μόνο βροχή έβλεπα…ένιωθω… Μόνο βρόχινο νερό

 

Δεν φυσούσε… καταπληκτική εμπειρία! Σε λίγη ώρα  στεκόμουν στη μέση της εξέδρας….. με το μαύρο βρακί και το πουά σουτιεν… η βροχή με μαστίγωνε με την έντασή της..ένιωθα τόσο όμορφη … μέρος της λίμνης, της φύσης..του απολύτως βρεγμένου που δεν φοβάται την βροχή… Που δεν φοβάται τίποτε… άρχισα να κρυώνω..να τρέμω. Στο σκάφος προσπαθούσαν να μαζέψουν την άγκυρα. 

Το παλιο παλτό με τύλιξε με μια πετσέτα. Δοκίμασε και αυτό την χαρά του νερού της λίμνης. Η λίμνη καθρεφτίζονταν ερωτευμένη στα μάτια του. 

Επιστροφή και ο ήλιος προσπαθούσε να νανουρίσει την λίμνη με  τα χάδια του .

 

 

Οι Καναδικές αγριόχηνες την λίκνιζαν απαλά με τα ποδαράκια τους .. 

 

 

σσσσσ πρέπει να φτάσουμε στην μαρίνα, η μηχανή ενοχλεί… 

Επιστροφή στο Μόντρεαλ 

ξαφνικά γεννήθηκε η ανάγκη να φτιάξω ξόρκι 

Θύμωσε το ξωτικό για την εισβολή στη λίμνη

 

το ξόρκι 

 

Ενα ξωτικό γράπωσε το όγδοο κλωνάρι

κρότος πόνος σε κάθε στιγμή

Παίρνω φύκια από την θάλασσα

με νυχτικό σφιχτά τα δένω στην ελπίδα

το κλωνάρι να θρέψει 

στην λίμνη συνέβη, δεν θέλω να είναι  αλλιώς,

στην λίμνη το ξωτικό να ανήκει 

 

 

 

Η τέχνη της Φύσης να μετρά αντοχές :)

Χιόνι και μετά παγοβροχή…. ιδιόμορφη τέχνη που πονά Τα δέντρα φορούν βαριά διαμαντένια νυφικά. Για να κάνεις καλλιτεχνικό πατινάζ στο πάγο θέλει τρομερή δύναμη … μα δεν φαίνεται… Ετσι και η ομορφιά που καραμελώνει όλα τα δέντρα στη Μορεάλη μου. Αν βγεις στους δρόμους τώρα το βράδυ θα ακούσεις τις κραυγές των Νεράιδων !!! Τα πάντα σκεπάζονται με πάγο….. απιστεύτο  βάρος … διακοπή ρεύματος οι πυλώνες σίγουρα δεν αντέχουν  Τα δέντρα  …προσπαθούν να αντέξουν  Δεν έχουν την πολυτέλεια του λυγίσματος… Μετρά αντοχές η φύση, κανένα έλεος για να ξαποστάσουν …  Ή θα αντέξουν ή θα σπάσουν …Κορμοί σχισμένοι στα δύο ή κορμοί που αγκάλιασαν τη διάφανη τέχνη της αντοχής

 

Οι φωτογραφίες είναι του παλιού μου παλτού …. τις κλέβω για να τις φέρω εδώ … χιχιχιχι

 

καθέ κλαδάκι σε κουκούλι πάγου

 

κάθε πευκοβελόνα κρύσταλλο πανάκριβο

τα δέντρα μεταμορφώνονται σε αγαλματένιες Νεράιδες…

Άγρια μάχη στο όνομα του πάθους για ζωή ..

 

Δύσκολη εβδομάδα …και δεν ξέρω να κάνω πατινάζ…!!!

Παγωμένη Καληνύχτα 🙂

Mε το νυχτικό στο Ποτάμι :)

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=sw7zT9wqwd8[/embedyt]

το ότι τα τραγούδια είναι άσχετα με τα λογάκια που έχω στο μυαλό (?)  είναι δεδομένο… Συντροφιά η μουσική. Το Σάββατο, αλλά τώρα που έχω το σχολείο, κυρίως  η Κυριακή είναι η μέρα της μπουγάδας. Πλυντήριο και στεγνωτήριο στο σπίτι δεν έχουμε. Δεν προβλέπεται από τον κατασκευαστή των περισσοτέρων διαμερισμάτων. Έχουν οι πολυκατοικίες κοινόχρηστα…..

Στην αρχή ένιωσα άσχημα  να πλένω τα πανέμορφα κυλοτοτραμπεζοματιλάκια μου εκεί που ποιος ξέρει τι έχει πλύνει ο προηγούμενος(?) χμμμ Αργά αλλά σταθερά άρχισα να μην το σκέφτομαι … Δεν είχα και άλλη επιλογή … ή μάλλον είχα να τα πλένω στο χέρι στην μπανιέρα … ας σοβαρευτούμε όμως, αυτό το έκανα στα νιάτα μου τώρα δεν σηκώνει η μέση…

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=TcbYYa43eQQ[/embedyt]

Ούτε και ξέρω πόσα διαμερίσματα έχει ο όροφος…. όμως το να συναντιέται στο διάδρομο ή ακόμη καλύτερα στα πλυντήρια, με ένα καλάθι και ένα απορρυπαντικο στα χέρια, είναι πως να το πω είναι …μια ομορφιά … Αφορμή για ζεστά χαμογελάκια και ευγενικούς χαιρετισμούς. Υπάρχει βέβαια μια ευγενής άμυλα για τη σειρά, για το χρόνο, δυο πληντυρια βλεπεις μόνο  …όμως το πλυσταριό είναι ένας τόπος μυσταγωγίας. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι είναι αυτό που  ξαφνικά μας φέρνει κοντά, μας κάνει τόσο ντροπαλά κουτσομπόλιδες μα και σα μία οικογένεια… Έλεγα πως είναι που κατεβαίνουμε όλοι στο ποτάμι και νιώθουμε μια περιέργεια για τα πλυμένα και τα άπλυτα του καθενός … στα χωριά κατεβαίναν και περνούσαν ώρες στο ποτάμι ….

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=PWI_-HqRlmU[/embedyt]

Ε λοιπόν δεν είναι η πλύση τελικά … χμμμ στους διαδρόμους βιαστικοί με τα παλτό μας τα κλειδιά μας .. γρήγορος αδιάφορς χαιρετισμός…. τι μας αλλάζει? … Δεν είναι η πλύση όχι όχι ..είναι το πως εμφανιζόμαστε! Στο πλυσταριό πάμε με τα πιντζαμάκια μας… με τις ρόμπίτσες μας …άνετα ρουχαλάκια … τα χουχουλάκια μας … σετσουλιαριδες τόσο όσο… ίσως και γυμνούλιδες από μέσα …..

Έχει σημασία να λες στον άλλον «χαίρω πολύ» με τα άπλυτα ή τα πλυμένα στο καλάθι σου και ντυμένος άνετα όπως στο σπίτι σου με το νυχτικάκι σου και άβαφη…

χμμμ λες γι αυτό το «ποτάμι» να έχει τέτοια ανταπόκριση ? χμ που να ξέρω? Αυτό που ξέρω είναι ότι στον όροφό μας κάθε Κύριακη έχουμε πιτζάμα πάρτι … ααα τραγούδι που ταιριάζει…

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=ffCmFDzaYyQ[/embedyt]

α όχι λάθος δεν λέει πιτζάμες πιτζάμες πιτζάμες ε?

καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Πώς είναι … στα 47? :)

Πως είναι στα 47? Βασικά πως έφτασα ως εδώ? ποιος με έφερε αγκαλιά του όλα αυτά τα χρόνια ? Α ναι ο χρόνος… Ποιος τον υπολογίζει? α.. ναι… οι στιγμές.. Τι νιώθει μια γυναίκα στο κατώφλι των 47?

Αύριο θα ξυπνήσω, θα κοιταχτώ στον καθρέπτη μου και θα μετρήσω στιγμές Να θυμηθώ να κοιτάξω τις ρόγες μου χαχαχα πάντα μια φορά τον χρόνο τέτοια μέρα τις κοιτάζω .. αν ο  ροζ κύκλος χμμμ όχι ακριβώς ροζ… τι χρώμα είναι … την Μιραράκη χρειάζομαι να βρει το χρώμα ακριβώς αυτό το κοραλομπορτοκαφεμπεζοροδαλι χαχαχα τι έλεγα ?.. α ναι αν αυτός ο κύκλος με το περήφανο ρουμπινάκι στο κέντρο  φαίνεται όλος ή έχει αρχίσει να κρύβεται ντροπαλά στο χρόνο..

Κάθε χρόνο όλο και πιο ντροπαλά κρύβεται κάτω από το στήθος μου … στήθος .. όμορφο στολίδι στην γυναίκα … τι λεω ε? κάθε γυναίκα ξέρει τι θέλω να πω… και κάθε άντρας? τι σκέφτεται στα 47 … αλήθεια οι άντρες που κοιτούν στα 47 ? μάλλον μετρούν τις τρίχες τους στην μεγάαααλη χωρίστρα στο κεφάλι ή μήπως τις άσπρες κάπου αλλού ?χαχαχαχα

Έχουν καμιά σημασία αυτά ? Να είμαι όμορφη θέλω αύριο .. Να μου χαμογελάσουν τα 47 μου … Θα φουσκώσω τα πνευμόνια μου με όσες στιγμές με έφεραν σε αυτά τα χρόνια και ο κύκλος … αυτός ντε με το περίεργο χρώμα θα φανεί σε όλη του την μεγαλοπρέπεια … Περίεργα νιώθω … πάντα παιδί του Αυγούστου του ήλιου και του καλοκαιριού.. με όλους τους φίλους να είναι σε διακοπές όπως από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου … στα γενέθλια μου οι φίλοι είναι σε διακοπές … και εγώ παιδί του ήλιου λαχταρώ πάντα το χειμώνα … Περίεργα γράφω … περίεργα νιώθω .. αλλά και ο κύκλος… αυτός ντε με το περίεργο χρώμα με κάνει… με την νιώθω έφηβη .. περισσότερο γιατί έχει αυτό το περήφανο βυσσινάκι στο κέντρο πάντα τραγανό και ερεθισμένο για νέες εμπειρίες …για νέες στιγμές .. γιατί έτσι είναι η ζωή .. ένα στήθος που όσο και να σταφιδώνεται ε.. το βυσσινάκι παραμένει πάντα έφηβο…πανέτοιμο να ξεσηκωθεί με κάθε άγγιγμα ψυχής …  σσσσσ όπως και να είναι στα 47 είναι όμορφα στη κορυφή τους τα κατάφερα με πολλές πολλές στιγμές… Τι λες τώρα? 47… πως έφτασα ως εδώ ποιος με έφερε εδώ?

[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=l_32ej1PspQ[/embedyt]

έχει ένα στίχο δυνατό …που μου ήρθε … ξαφνικά στο μυαλό (?)

(νιώθω πλούσια και ερεθισμένη που είσαι μαζί μου κάθε καλοκαίρι στα γενέθλια μου … κανόνισε να μείνεις μέχρι… να φύγω ΕΓΩ χοχοχο ..  )

Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ (BRING THEM BACK)

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=k0_dN_gQmEg%5B/embedyt%5D

«Ας συμμετέχουμε όλοι σε κάτι που μας αφορά..Ας μην αφήσουμε το σκεπτικό του «άστο-για-αύριο» να μας νικήσει κ σε αυτό..ΑΡΚΕΤΑ! Ας φέρουμε πίσω αυτά που δικαιωματικά μας ανήκουν!

Το μόνο που χρειάζεται είναι να μπεις στην κάτω σελίδα, να γράψεις το e-mail σου κ να πατήσεις το κουμπί.Δύσκολο σίγουρα δεν είναι. Διαδώστε το. Εκεί στηρίζεται η ουσία της όλης προσπάθειας!

Φτιάξαμε μουσείο στην Ακρόπολη κ το έχουμε λειψό..Για πόσο ακόμη?

Η καμπάνια ονομάζεται «bring them back«, κοινώς «φέρτε τα πίσω»!!

Μπορώ, μπορείς, μπορούμε!!Χρειάζονται μόλις 1,000,001 υπογραφές!

Υπογραφή κ αναδημοσίευση το μικρό μυστικό για την επιτυχία της προσπάθειας αυτής!»

 

σημείωση Θα είναι μόνιμη εγγραφή μέχρι να συμπληρωθεί ο αριθμός που πρέπει Γιατί βρίσκω πολύ έξυπνη και με φαντασία  την κίνηση περί Σωστού και δικαίου 🙂

(το κείμενο είναι της κινεζούλας μου 🙂 )