Δύσρυθμη Ομιλία στο Μύλο του Μυαλού (?) :)

Το τηλέφωνο είναι ένας μικρός βιασμός της σκέψης. Γυρίζω στο μύλο και ονειρεύομαι και ξαφνικά …ντριν… και φρενάρει απότομα ο μύλος του μυαλού(?). 

Και που λες και που λες…. ήθελα να ανέβω στο μύλο μαζί με το μπόμπιρα που είδη έκανε τους γύρους του, από τους πιο δυνατούς στη γειτονιά. Γυρίζει το μύλο  πολύ γρήγορα σκαρφαλώνει επάνω…όποιος αντέχει ας τρέξει και ας πηδήξει πάνω. Έχω φάει πολλές φορές τα μούτρα μου μέχρι που με θράσος βρήκα άλλο τρόπο. Γρήγορες κινήσεις, πιάνω-αφήνω πιάνω-αφήνω με σιγουριά με δύναμη αλλά και με ψυχρή αδιαφορία στις άγριες αμίλητες ματιές του μπόμπιρα.. σταματώ την τροχιά … 

ε και μετά.. αλλές φορές κατεβαίνει και πάει  στην τσουλήθρα,  

μπουχαχα

λίγες …πάααρα πολύ λίγες κατεβαίνει ..με περιμένει να ανέβω… πσσσ βολίδα τρέχει ο άτιμος …και την κατάλληλη στιγμή δίνει ένα σάλτο ανεβαίνει και μαζί ονειρευόμαστε στην ίδια τροχιά …

Τις περισσότερες όμως φορές ο μπόμπιρας κολλά… «Τι θες» «να ανέβω στο μύλο μαζί σου» «θέλε…» και μένει εκεί …κολλημένος …»Να σου πω άμα άμα κολλησω και εγώ αντε ο μύλος για να αλέσει κριθάρι σιτάρι κ.α….»  

Γραπώνω  το σωλήνα και αρχίζω να τρέχω… να τον βάλω σε γρήγορη τροχιά …και την κατάλληλη στιγμή να πηδήξω …

έτσι έγινε και σήμερα….. και και άρχισα να χάνω το το το βήμα μου… όλο πήγαινα πήγαινα πήγαινα  να πέσω… Με έσωσε η Στελθ, ψυχρή όπως πάντα …Κεκεδίζεις! Γιατί κεκεδίζω? και ο άλλος μου λέει κάτι του τύπου είναι η «ηλιθιότητα των έξυπνων» και μετά και μετά … ντράπηκα … σταμάτησα…έκλεισα τα μάτια, βαθιά ανάσα...κατέβηκαν ασπίδες … βρέθηκα στο μύλο .. γρήγορα να γυρνά …μέλισσούλες πολλές πολλές που πετούσαν στο λειβάδι με τα λουλουδάκια των ονείρων …και φρούτα πολλά να διαλέξεις δύο….

 

το τηλέφωνο είναι μέσο επικοινωνίας… μα καμιά φορά ξαφνικά κόβεται η γραμμή … 

Κεκεδίζω καμιά φορά ..συμβαίνει όταν γίνομαι μικρό παιδί -όχι παραπάνω από 5 χρονών-, όταν παίζω στην παιδική χάρα με μεγαλύτερα και πιο έξυπνα από μένα παιδιά , ενθουσιασμένη χαρούμενη…να προλάβω, να τραβήξω το ενδιαφέρον …

  Κεκεδίζω όταν προσπαθώ να γίνω μοναδική, ιδιοφυΐα λαμπρό μυαλό, όταν προσπαθώ να παινέψω την μαλακία μου….

βρες κάτι έξυπνο …βρες κάτι έξυπνο … βρες κάτι έξυπνο να πεις… Να βρω να βρω να βρω… αλλά για πιο λόγο? 

Για την αρχή μιας εύρυθμης συνομιλίας, η μαγεία της επικοινωνιας δυο πλανητών που μπήκαν σε κοινή τροχιά και βλέπουν τα ίδια χρώματα  

και όμως δεν χρειάζεται προσπάθεια… μόνο να κατεβάζεις τις ασπίδες …

Σιγά μην άφηνα αυτή την εγγραφή χωρίς λαλα

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=7rK6O0YtBRY[/embedyt] 

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

σημείωση: βρήκα την φωτογραφία και απλώς τις έβαλα χρώματα από πάνω με το ποντικάκι χιχιχι

Λευκή Πιλότος Αεροπλάνου… :)

cross-post: http://chimeres.info/blog/2011/01/10/arcade-fire-haiti-ckin-fm-kai-loipo-mpla-mpla/

[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=AMrZxLwQB4Y[/embedyt]

«Κάπου στις αρχές του 2011 παρακολουθώντας ένα ραδιοφωνικό σόου στο μακρινό Μόντρεαλ, πιάνω το όνομα μιας μπάντας που σίγουρα δεν περίμενα να ακούσω απο τα χείλη μερικών Αϊτινών που παίζουν μουσική της χώρας τους. Βλέπετε η εκπομπή ήταν σε έναν multicultural σταθμό, από αυτούς που σε λίγα χρόνια θα είναι μόδα και στην χώρα μας, και οι παραγωγοί επαιζαν παραδοσιακή χορευτική μουσική της πατρίδας τους ενώ ανάμεσα στα κομμάτια κάνανε κάποιου είδους debate για την πολιτική κατάσταση στην χώρα τους σε γαλλικά και κρεόλ.

Ο πιο σεβασμιός απο αυτούς αφού τους έκανε να σιωπήσουν με μια κίνηση του χεριού έβγαλε ένα απόκομμα εφημερίδας μπροστά του και άρχισε να διαβάζει σχολιάζοντας για τους Arcade Fire και την Αϊτή.

Μετά το τέλος της εκπομπής τον έπιασα και με τα λιγοστά αγγλικά του προσπάθησε να μου εξηγήσει τι έλεγε το άρθρο. Ένα απο τα ιδρυτικά μέλη των Arcade Fire, η Rιgine Chassagne είναι απο την Αϊτή και έτσι το συγκρότημα είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένο με όσα συμβαίνουν εκεί κάτω. Προσφέρουν μέρος των εσόδων τους από κάθε εμφάνιση σε ένα ίδρυμα βοήθειας και ταυτόχρονα προσπαθούν με κάθε τρόπο να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο για την πολιτική αλλά και κοινωνική κατάσταση της μικρής αυτής χώρας.

Αυτή την στιγμή ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι η καταπολέμιση της χολέρας και η αναλγησία ορισμένων πολιτικών που ενώ με την συνδρομή του Ερυθρού Σταυρού έχουν συγκεντρωθεί κάποια χρήματα, ένας Γερουσιαστής τα δεσμεύει (σας θυμίζει κάτι αυτό;).Έτσι η συμβολή κάθε ανθρώπου που μπορεί να ακουστεί, κάθε μουσικού στην περίπτωση αυτή, είναι τόσο η συγκεντρωση χρημάτων όσο και η ευαισθητοποίηση του κοινού.

Σε μια συνέντευξή τους στον Alan Light το δίδυμο πίσω απο τους Arcade Fire απάντησε στην ερώτησή του για το ποια είναι η καλύτερη σχέση μεταξύ μουσικής και ακτιβισμού. Ο Win Butler απάντησε πως αν ήταν επιπλοποιός ή ένας απλός ψαράς θα απαντούσε με τον ίδιο τρόπο, πώς να  το συνδέσει όλο αυτό με τον κόσμο του. Η δουλειά τους δίνει την ευκαιρία να μπορούν να ακουστούν, αλλά υπάρχουν και πολλοί άλλοι άνθρωποι που προσπαθούν να κάνουν ακριβώς το ίδιο: Προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να κάνουν κάτι καλό. Η Rιgine Chassagne απάντησε πως η μουσική γίνεται από ιδιώτες, οπότε εξαρτάται από το ποιοι μιλάνε. Ορισμένοι καλλιτέχνες μιλούν σαφώς πολτικά μέσα από τα τραγούδια τους, ορισμένοι άλλοι πιο έμμεσα. Σημασία έχει να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και πιστός στην φύση σου (so true).

Μέσα απο αυτά τα λόγια θυμήθηκα και την απάντηση του γερο-Κρεολέζου όταν του εξήγησα πως με ξάφνιασε η αναφορά του σε ένα indie συγκρότημα μέσα σε μια παραδοσιακή αϊτινή εκπομπή. «Είναι καθήκον όλων εμάς που έχουμε φωνή να βοηθάμε τόσο την Αϊτή στα προβλήματά της όσο και αυτούς που συμβάλουν σε κάτι τέτοιο. Υπάρχουν τόσοι καλλιτέχνες που κάνουν κάτι, αξιοποιούν την δυναμή τους, την φωνή τους, την πρόσβασή τους σε δημόσιο χρόνο και δεν το διαφημίζουν, γιατί δουλειά τους δεν είναι η αυτοδιαφήμιση αλλά η πράξη. Δουλειά λοιπόν των ανεξάρτητων μέσων είναι να προωθούν την πράξη και την φωνή αυτών των ανθρώπων και να στηρίζουν το έργο τους, γιατί η φωνή κρύβεται μέσα σε όλους μας.»

Η εκπομπή δυστυχως όσο και αν έψαξα δεν μεταδίδεται ιντερνετικώς. Ο σταθμός λέγεται CKIN-FM 106.3 FM Montreal, QC και λειτουργεί μόνο 2 μήνες. Για οποιαδήποτε εξέλιξη θα σας δώσω το link του streaming αν και η εκπομπή γίνεται σε γαλλικά και κρεόλ οπότε δεν ξέρω πόσοι μπορούν να την παρακολουθήσουν.

Πηγές:

Αrcade Fire wiki

Alan Light’s Interview

How to help Haiti »

Στέβια

Ο σεβάσμιος Κρεολέζος τους έκανε κίνηση να δέσουν ζώνες … το είχαμε προσυμφωνήσει .. κοίταζε τον χρόνο στο κόκ πιτ για την ώρα της προσγείωσης χιχιχι

Τίποτε δεν είναι τυχαίο όλα γεννιούνται από ανάγκη, αν ανιχνεύσεις την ανάγκη θα φτάσεις στην αλήθεια …και ίσως και στην χημική της ένωση χιχιχι

Σας ευχαριστώ που γνωρίσατε τον Φαρόν μου που με μαλώνει γιατί είμαι πολύ άσπρη !!! Και μόνο από την εσανς των λόγων τους έχω δακρύσει

Είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό το κείμενο,  για μένα προσωπικά μετέφρασε ένα κομμάτι της Μορεάλης μου…

  καληνύχτα από την Μορεάλη μου 🙂

 

ΑΓΡΑΦΟΣ ΝΟΜΟΣ…!

Άμα φοβάται ιδρώνει ο άνθρωπος.

Κι άμα θέλει να κλάψει μα…ντρέπεται.

«Σφίγγει τα κομπαλάκια της θλίψης στο σώμα του

σα δεύτερο δέρμα.

Μικρά – μικρά θλιμένα κομπαλάκια που σκάνε αθόρυβα

έτσι, χωρίς να το περιμένεις.

Κι οι αισθήσεις κλαίνε μάτια μου.

Κι οι ελλείψεις κλαίνε.

Κι οι απαντοχές.

Μόνο που δεν θα στο ομολογήσει ποτέ κανείς.

Άγραφος νόμος.»

Αρματάν

Το έκλεψα … έτσι για όσους ιδρώνουν … γιατί μου άρεσε.. και γιατί είναι δικός μου άγραφος νόμος πολύ δύσκολα… πολύ δύσκολα με συγκινεί γυναικείο γραπτό 🙂

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Κάρβουνο για τις Αισθήσεις….:)

Βράδυ γενεθλίων την Δευτέρα στην «μικρή Ιταλία». Δρόμος δύο στενά πιο κάτω από το σπίτι. Ιταλική φινέτσα. Σομόν Λουλουδάκια σε ένα «καφέ». Καταπράσινο πάρκο, ψηλά δέντρα, μεγάλο κιόσκι στη μέση να δεσπόζει. Ξεχωριστός καθολικός ναός απέναντι. Μαγαζάκια με ιταλικά ονόματα. Ξεχωρίζεις την ιθαγένεια των ανθρώπων από τις ενδυματολογικές τους επιλογές. Ευχές με σαγκρία, σουπλί, πίτσα μανταλένα (ιταλικό λουκάνικο, γκοργκοντζόλα και σπανάκι), κρεμ μπρουλέ. «Μικρή Ιταλία» γαργάλημα όρασης και γεύσης.

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=WFauRfXshAE%5B/embedyt%5D

Εσείς, ανιχνεύετε συνέχεια αν μου αρέσει ο νέος τόπος διαμονής μου. Για να μην σας φοβίσω σας μπερδεύω. Νιώθω πόσο σας αγαπώ και χαμογελώ. Βάζω μπροστά το «είναι ωραία» και χαμηλόφωνα προσθέτω «διαφορετικά»… Στη μαμα δίνω την παράσταση της ζωής μου….

Εσύ, «Η πόλη σου και εγώ» και νιώθεις ευτυχισμένος! Ξεσπάω επάνω σου τακτικά. Βάζω σκιές στο πρόσωπό σου χωρίς να φταις.

Εγώ,

Όραση- γεύση. Συλλέγουν αργά… Κοιτώ για να μάθω να βλέπω. Δοκιμάζω για να μάθω να επιλέγω.

Αφή. Δύσκολα δουλεύει. Η υγρασία σε συνδυασμό με την ζέστη κλείνουν τους πόρους. Ιδρώνω πολύ. Νιώθω βρόμικη και πρησμένη. Σε κάθε κίνηση γίνομαι μούσκεμα. Το δέρμα δεν αναπνέει και η ανάσα των πνευμόνων γίνεται βαριά. Ξαφνικά αέρας παγώνει την ιδρωμένη επιδερμίδα. Ο κόσμος λέει… Ήλιος τι χαρά!

Οσμή. Σχεδόν ανύπαρκτη Δεν συλλαμβάνει εύκολα. Λίλιουμ από ένα κήπο. Πρώτη φορά είδα φυτεμένα λίλιουμ Μια κοπέλα Ελληνίδα που γνώρισα στο σταθμό μου είπε πως δεν υπάρχουν μυρωδιές…. Φρέσκο δεν ανιχνεύω!  Μόνο στους Ινδούς μια μυρωδιά περίεργη σα μπαχάρια με ιδρώτα. Το Μοντρεαλ δεν έχει μυρωδιά ούτε καν καυσαέριο.

Ακοή. Ανιχνεύει την έλλειψη . Στους δρόμους, στα μαγαζιά, στους ανθρώπους, στη φύση. Μεσημέρι και από το δέντρο ακούω για μια στιγμή ένα ζζζζζζζζζζζζζτ Απόγευμα σε μια πλατεία ακούω ένα γλάρο να φωνάζει για μια στιγμή. Οι άνθρωποι μιλούν χαμηλόφωνα, ξενικά και λίγο. Στα μαγαζιά μόνο μπονζουρ, μερσι… Στους δρόμους τα λάστιχα των αυτοκινήτων συγκεκριμένα οι αναρτήσεις και ένα θρόισμα καθώς περνούν. Μου λείπει ο ρυθμός μου, ο παλμός μου! Δεν υπάρχει πουθενά .Πρέπει να μάθω να ακούω. Νέους ρυθμούς στη ζωή μου να φτιάξω…

Ένστικτο: Φόβος. Γόνιμος. Φόβος μα και μια μικρή φοβία πως στο σώμα μου δεν δουλεύουν σωστά οι αισθήσεις. Αδύνατος σύμμαχος το σώμα με πονάει πολύ. Ανάπηρο κουταβάκι ή ανάπηρη γιαγιάκα….

χμμμ για να δω το ημερολόγιο μου… ουπς τώρα βρέθηκε να περιμένει το σώμα το κόκκινο κύμα?  

Δεν θέλω τελικά το νέο διαμέρισμα στην μπροστινή πλευρά του κτηρίου παρόλο που έχει αιρ κοντισιον. Ναι, όχι, ναι ναι ναι για να αποφασίσω όχι. Αγάπησα την πρώτη αίσθηση πως στη φωλίτσα μου βρέθηκα. Δεν θέλω να αποχωριστώ το ταβάνι της κρεβατοκάμαρας με τα αόρατα αστεράκια που τα βλέπεις για λίγη ώρα πριν κοιμηθείς.

Καληνύχτα… Από αύριο πρέπει να δουλέψω τις αισθήσεις μου… και κυρίως να φτιάξω αυτό που καθόλου δεν δουλεύει στο εγώ… ΤΟ ΡΥΘΜΟ ΜΟΥ

Πάθη! Λάθη!

Πάθη (σελ 49)

Πάθη του ανθρώπου! Στο σιδερένιο κλουβί της Ηθικής ρυάζεσθε και γυρνάτε απελπισμένα – ωραία θηρία της θερμής Αφρικής.

Λεοπάρδαλη της ηδονής – λιοντάρι του θυμού – τίγρη του μίσους – ω! πόσο μεγαλότολμα εργάστηκεν η πλάση την κυρίαρχη γραμμή σας! Πως ξετυλίγεται η αρμονία των θαυμαστών σας μυώνων στο καρτέρι και στην έφοδο!

Κι όμως λίγη σκέψη, που τρέμει σαν καλάμι, μπόρεσε να σας κλείση στα σιδερένια κλουβιά της αρετής – και να! ο Στωϊκός με το μαστίγιο έκαμε τα φοβερά σας σώματα να ζαρωθούν σε μια γωνιά της φυλακής και να σωπάση η μεγάλη σας κραυγή προς την ελευθερία!

Ζαχαρίας Παπαντωνίου

 

Ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος

έχει γαλήνη για να δέχεται τα πράγματα που δεν μπορεί να αλλάξει,

έχει τη δύναμη για να αλλάξει τα πράγματα που μπορεί

και σοφία για να μπορεί να καταλάβει τη διαφορά.

Είμαι μια σοφή ξανθιά θεά αλλα…

να με τις ηδονές έχω ένα προβληματάκι….

ξεχνιέμαι και κάνω λάθη!

σταυρώνω τα χεράκια μου,

για γούρι,

για προσευχή,

για δύναμη…

για θετική σκέψη

ΤΕΒΕ μη με τυραννήσεις πολύ…!

Καλημέρα και καλή εβδομάδα 🙂