Ερχονται λοιπόν και φέτος. Οι φίλες μαζεμένες όλες. Η κάθε μια στα καθήκοντά της.
Το χαρούμενο δεντράκι επέλεξα για την γιορτή των σπορακίων. Ενα Σάββατο ακόμη και μετά πάμε για την γιορτή και βαθμοί. Φέτος νιώθω πως μπορεί να πιέζεται ένας εκπαιδευτικός, να φορτώνεται τα λάθη ή τις παραλήψεις ενός συστήματος. Ο εκπαιδευτικός που οφείλει να είναι ασπίδα για τα σποράκια αλλά και να απορροφά όλους τους κραδασμούς των σάπιων υλικών. Η ποιότητα των ελέγχων που παραδίδω φέτος είναι απαράδεχτη. Σα μπακαλόχαρτα!!! Κάποιος στην αλυσίδα δεν νοιάζεται, δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, αδιαφορεί εσκεμμένα … Τα δεντράκια όμως θα είναι χαρούμενα, μοναδικά το καθένα ζωγραφισμένο από τα σποράκια μου, θα λάμπουν τα προσωπάκια τους και ας πουν το τραγουδάκι με ένα σωρό λάθη.
Έρχονται και φέτος. Επαναλαμβάνω κινήσεις και κάθε χρονιά αυτό το τσίμπημα στη καρδιά. Ο Νίκος αναρωτιέται γιατί ξανάρχονται …χαζούλης είναι λες και δεν ξέρει πως ‘Οι καλικάντζαροι, έρχονται από κάτω από τη γη, όπου ολόκληρο το χρόνο, προσπαθούν με τσεκούρι, πριόνια κ.λ.π. να κόψουν το δέντρο που βαστάει τη γη. Κόβουν-κόβουν, μέχρι που έχει μείνει πολύ λίγο ακόμα, αλλά τότε έρχονται τα Χριστούγεννα και λένε «χάιστε να πάμε πάνω στη γη και θα πέσει μοναχό του». Ανεβαίνουν λοιπόν πάνω στη γη και τα Θεοφάνεια που γυρίζουν, βλέπουν το δέντρο ολάκερο, ακέραιο, άκοπο. Και πάλι κόβουν και πάλι έρχονται τα Χριστούγεννα, και όλο απ’ την αρχή.»
[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=sdh4So1RQXg[/embedyt]
Έρχονται λοιπόν και φέτος… κοιτάζω κατάματα την Στέλθ με κοιτά και αυτή …πάλι κάπου τσακώνονταν άγρια …. γυαλίζουν τα ματάκια της και με θερμοπαρακαλούν ….έτσι να την αγαπήσω μήπως και σωθεί
[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=U-05FQHvFqE[/embedyt]
ααα ναι άσχετο. Η Μπίτσα λέει μήπως φωτογραφίζαμε τα δεντράκια μας και τα βάζαμε στα μπλογκάκια μας… Θέλει παιχνίδια… αχμμ ωραίο ακούγεται Εγραφές με τον ίδιο τίτλο «Το χαρουμενο δεντράκι μου»
Φωτογραφίστε έσεις …να φωτογραφίσω και εγώ και το ξεκινώ μέσα στην εβδομάδα.
πσσσ πάλι δεν έχουμε ορθογράφο … τέλεια ελεύθερη λαθών και πάλι
Καληνύχτα Μορεάλη μου!