Κράτα τα παιδιά χαρούμενα τις γιορτές

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή έχουμε το μέγα θέμα που λέγεται μικρή ξανθιά θεά. Οι απαιτήσεις της είναι σχετικά εύκολες, επειδή όμως, έναν μικρό αυτισμό τον έχει πρέπει να τις δεχόμαστε με ευλάβεια.

Στολισμός σπιτιού από τις αρχές Δεκεμβρίου. Ευτυχώς αυτό ήταν εύκολο, ευτυχώς, λέγω λέγω, αγαπάει τα παλιά στολίδια. Μια φορά το χρόνο έχουν την ευκαιρία να λάμψουν, μουρμουράει καθώς »τα βγάζουμε από τη βαλίτσα, και ξεκινά διάφορες συζητήσεις με το κάθε ένα. Μη με κοιτάς εμένα, για τη μικρή ξανθιά λέω.

Το τραπεζομάντιλο της μαμάς με τις ανάλογες πετσέτες. Παράδοση αυτό το τραπεζομάντηλο φαγητού, μόνο που δεν το χρησιμοποιούμε στο φαγητό μας. Είναι τόσο όμορφο που η μικρή ξανθιά αποφάσισε να το έχει στρωμένο στην τραπεζαρία μόνιμα τις γιορτές. Σε διάφορα άλλα σημεία του σπιτιού δε, κοτσάρει τις πετσέτες του σετ ως σεμεδάκια, κάθε χρόνο χρόνο χρόνιαα τώρα. Δεν το κάνω θέμα, αλλά να.. κάθε χρόνο το σιδερώνει με ευλάβεια η μικρή ξανθιά Για ένα μήνα πρέπει να το τραβώ στην μία άκρη σε κάθε μας γεύμα…αλλά να προσέχω μη τσαλακωθεί…μη λερωθεί…μη μη Πέρα δώθε, δώθε πέρα.. Ευτυχώς βοηθά και το παλιό μου παλτό.

Η ιεροτελεστία των δώρων από τα σποράκια. Η γνωστή σε όλους πια. Τελευταίο Σάββατο του σχολείου πριν τις διακοπές συλλέγουμε και ανοίγουμε τα δώρα με το που φτάνουμε στο σπίτι. Ευκολάκι μεν αλλά.. επιμένει (Μ.Ξ.) σε όλη τη διάρκεια των γιορτών, να έχει στολισμένα πάνω στο τραπέζι της τραπεζαρίας τα ανοιγμένα δώρα. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως εκτός από κρασιά, σοκολατάκια, μπισκότα, έχουμε και κρέμες χεριών, σαμπουάν, φουλάρια, κραγίον ! Και όλα αυτά δίπλα σε μελομακάρονα, δίπλες, βασιλόπιτα, διακοσμητικά στολίδια…(άχνα μη βγάλεις και σε ακούσει η μικρή… σσσ ναι παζάρι αγιοβασιλιάτικο) Ευτυχώς φέτος έχουμε και αυτά τα νόστιμα και πανέμορφα μπισκοτάκια Φαίνεται πως έχουν μια ιδιαίτερη δύναμη να απομακρύνουν τα καλικαντζαράκια του σπιτιού από κάθε ζαβολιά.

Μεγάλη συνεδρίαση. Εδώ έχουμε τα μεγάλα ή μικρά δράματα, καθώς στην ατζέντα συζήτησης κυρίως θέμα είναι πού και πώς θα μας βρουν οι γιορτινές μέρες. Στο παιχνίδι οι παράγοντες είναι πολλοί και συχνά άσχετοι μεταξύ τους (βλέπε και συνθήκες κοβιντ) Τέλος πάντων στη φετινή μεγάλη συνεδρίαση, αποφύγαμε περιπέτειες σε νοσοκομεία, γκρινιάξαμε που δεν μπορούμε να πάμε Ελλάδα, γκρινιάξαμε για κάτι άλλα μικρά και ασήμαντα και μετά … το Θαύμα… Η μικρή ξανθιά γούρλωσε τα όμορφα ματάκια της στην ανακοίνωση πως το παλιό μας παλτό θα μείνει μία εβδομάδα (δέκα μέρες) στο σπίτι. Τα γραφεία στην εργασία του θα παραμείνουν κλειστά μέχρι 3 Ιανουαρίου! Ναι, μη με κοιτάς, ξέρω πως δεν είναι εύκολο να έχω μπερδεμένους στα πόδια μου μικρή ξανθιά και παλιό παλτό ταυτόχρονα..

Καθημερινές συνεδριάσεις. Μέτρο που αναγκαστικά μπήκε σε ισχύ φέτος, προκειμένου να μην έχω γκρίνιες… Κράτα τα παιδιά απασχολημένα γιατί αλλιώς βαριούνται, νευριάζουν, γκρινιάζουν.. μελαγχολούν… έως και απελπίζονται!!! Ετσι έδωσα συγκατάθεση χωρίς σκέψη στον Αη Βασίλη για τα φετινά δώρα μας, (φυσικά και πρέπει να πάρει συγκατάθεση ο συγκεκριμένος τύπος από μένα, στο κάτω κάτω εγώ φροντίζω να βρει παραμονή Πρωτοχρονιάς γάλα και μπισκότα, γι αυτό και ορισμένες χρονιές με τρολλάρει γιατί δεν του βάζω και την παραμονή Χριστουγέννων) Το μέγα θέμα όμως είναι πως σε αυτές τις καθημερινές συνεδριάσεις, ήρθε και μας κατσικώθηκε ένα νέο μέλος, που το έφερε η μικρή ξανθιά με το έτσι θέλω. Όνομα το «Πνεύμα των Χριστουγέννων». !>!

Ναι … μην τρομάζεις, αυτό είναι… το γνώστο λούτρινο σκυλάκι το οποίο βρήκε καταφύγιο στο σπίτι μας πριν αρκετά χρόνια, δώρο μαζί με ένα κουτί σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς την ημέρα των ερωτευμένων! (παλιο παλτό είναι αυτό) Όχι μόνο λοιπόν έχει ψήφο στις αποφάσεις των καθημερινών συνεδριάσεων, αλλά σύμφωνα με τις σαφείς οδηγίες της μικρής ξανθιάς, πρέπει να μας ακολουθεί σε ότι κάνουμε … Σε κάθε δωμάτιο μαζί μας, σε κάθε δραστηριότητα μαζί μας, (μη γελάς, έχει τύχει να έχω μια πελώρια λαχτάρα για τσισάκια και να έχω και την ξανθιά να φωνάζει… πάρε και το πνεύμα μαζί σου… ) όταν πάμε σουπερ μαρκετ (δεν είναι αστείο φιγουράρει με το κεφάλι του έξω από το μπουφάν μου), και φυσικά πρώτη μούρη στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου σε κάθε μας βόλτα… Δεν περιγράφω το πώς έχει άποψη στη μαγειρική μου και σε κάθε γεύμα μας κοιτάζει στο στόμα για να βάλει βαθμολογία! Ευτυχώς δεν μας μετρά τις μπουκιές, ούτε τις γουλιές. Με υποχρέωσε όμως να βάψω τα νύχια μου κόκκινα την παραμονή των Χριστουγέννων, άσε που καμιά φορά τσακώνεται με το παλιό παλτό, ειδικά όταν τον υποχρεώνει να φοράει το φοβερό χριστουγεννιάτικο καπέλο του ¨Φρόστι του χιονάνθρωπου παιδιά» !!! Μη με κοιτάς … το πνεύμα νικάει, ναι τελικά το φορά κυρίως στο σούπερ μάρκετ. Επίσης, συστήθηκε και παρακολούθησε τη βιντεοκλήση με τις μεγάλες μας ανηψιές την ημέρα των Χριστουγέννων (το πνεύμα πάντα), το οποίο σύστησε και την καρφίτσα που αναγκαστικά εδώ και χρόνια φιγουράρει σε κάθε μου ντύσιμο και έξοδο τα Χριστούγεννα …

Περιττό να σου πω για το δάκρυ που έριξε (το πνεύμα παιδί μου ποιος άλλος) όταν άκουσε την ανακοίνωση του γάμου του Ντορόν, τέλος Αυγούστου αρχές Σεπτεμβρίου 2022 . Εκείνο όμως που ευτυχώς με χαλαρώνει είναι πως, ως πνεύμα πάντα, με αφήνει κάθε βραδάκι και τρώω σοκολατάκια, χωρίς να έχω πάρει κιλά και χωρίς να δίνει στη μικρή ξανθιά θεά… Το Γιατί δεν το ξέρω… υποθέτω γιατί αν της έδεινε την άδεια να φάει και αυτή … τώρα δεν θα είχαμε σοκολατάκια στο σπίτι… και σίγουρα θα είχε φαγωθεί και ο νέος φίλος του, το σοκολατένιο αρκουδάκι!

Μπορείς να το πεις και παλιμπαιδισμό όλο αυτό… Και Είναι… Είδα όμως σε μια ταινία, πως αυτό που δίνει ελπίδα στους μεγάλους είναι η μεγάλη χαρά των παιδιών όταν ανακαλύπτουν ένα παιχνίδι Μεγάλο μέρος της μαγείας των Χριστουγέννων είναι η χαρά των παιδιών…

Κράτα τα παιδιά χαρούμενα τις γιορτές και το σπίτι θα γεμίσει μαγεία .. τι με κοιτάς… και εσύ παιδί είσαι….

Καληνύχτα Μορεάλη μου, ετοιμάσου σιγά σιγά φεύγει ο παλιός ο χρόνος … και έρχεται ο νέος με τραγούδια και χαρά..

Ένιωσα όμορφα, εν δυο, εν δυο :)

Θυμάμαι την πρώτη χρονιά, που ήρθα εδώ στην Μορεάλη. Ως θεατής παρακολούθησα μια παρέλαση τόσο μα τόσο διαφορετική. Δεν ήξερα αν μου άρεσε αυτό που έβλεπα, το σίγουρο όμως ήταν πως με έκανε να νιώθω πολύ χαρούμενη.

Πολύ σύντομα χώθηκα εν δυο εν δυο και εγώ με τα σποράκια μου. Κρύο ψιλόβροχο, μια μικρή εξέδρα επισήμων, που χαιρετούσαν και φώναζαν «χρόνια πολλά». Επίσημοι που μετά γινόντουσαν ένα με τον κόσμο, ανάμεσα μας και ο Τζάστιν. Ο δικός μας Τζάστιν, με την γυναίκα του με τα παιδιά του. Τζάστιν τον ξέραμε, Τρουντό …Τρουντό ; ναι ναι ο γιος του Τρουντό. Ανάμεσα λοιπόν στον κρητικό με την μουστάκα την μεγάλη, στο λεβέντη χοροδιδάσκαλο ντυμένο κάθε χρόνο τσολιά, στον αιωνόβιο αγαπημένο μας πρόσκοπο, στα σποράκια στις δασκάλες, στους συλλόγους,  τσουπ και ο Τζάστιν. Κάθε χρόνο φιγούρες αγαπημένες που γιορτάζαμε όλοι μαζί την εθνική μας ανεξαρτησία. 

Φέτος έκανε πολύ κρύο. Ο κύριος Χιονάθρωπος Γωνιακίδης μπορεί να είχε λιώσει αλλά το πνεύμα του αποφάσισε να παρελάσει μάζι μας φέτος. Έτσι, αν και αρχές Απρίλη το κρύο με τον αέρα ήταν κάτι το παγερά παγερό.  

20160104_105620 (1).jpg

 

Προσπαθούσα να χουχουλιάσω τα σποράκια μου… μόνο τα ματάκια τους έβλεπα, ντυμένα σα κρεμμυδάκια με κασκόλ μπουφάν γάντια …και πάλι τουρτούριζαν…γμτ… . 

Εν δυο εν δυο ξεκινήσαμε! Το άρμα μας με το μήνυμά μας, αυτά τα παιδάκια κάθονταν συνέχεια γαντζωμένα κατά την διάρκεια όλης της παρέλασης !!!! 

DSC_0342.jpg

 

τα σχολεία μας … τσουπ και η μικρή ξανθιά δασκαλίτσα, από την μια να προσέχω τα σποράκια μήπως και χάσω κανένα (ουφ τι άγχος και αυτό)… και από την άλλη να χαιρετώ την εξέδρα, τόσο γνώριμους φίλους. Μια ανάσα η μικρή εξέδρα  … ααα να και η Μαίρη Ντέρος, ο Νίκος Παγώνης … ο Νικός Σιγάλας… γεια σου Μάνια χρόνια πολλά … ααααα να και ο Τζάστιν …κουνούσε την σημαία γελούσε, χαιρετούσε!… 

DSC_0269.jpg

 

Λίγα βήματα πιο κάτω … η ξανθιά συνειδητοποιεί την είδηση.. αχμμμ τι λες τώρα … ο πρωθυπουργός του Κάναδα είναι μαζί μας σήμερα… ναι ένιωσα υπερηφάνεια, όχι τόσο γιατί μας τίμησε ο Τζάστιν Τρουντό, αλλά γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να μην βρει χρόνο να έρθει, σε αυτό που μέσα του ένιωθε ως γιορτή τόσα χρόνια. 

περισσότερες φωτογραφίες εδώ : megreek.ca

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

 

 

Η ηδονή της πολυλογίας :)

Η απόλαυση, η ηδονή. Τις περισσότερες φορές την αναζητούμε στα μεγάλα, στα πλούσια σε κάλλος, στα περίτεχνα, στα ουσιαστικά στα στα… όσα υπαγορεύουν διαφόρων ειδών νόμοι…   Ξεχνάμε αυτά που θέλουμε, αυτά που πραγματικά μας αρέσουν, αλλές φορές δεν τα ξεχνάμε…αλλά… ας μην αρχίσω να τρέχω στους αμπέλους γιατί ο Κέρσορας αναβοσβήνει. Του ζητάω να φέρνει εδώ γράμματα σπουδάγματα, ένα σωρό μικροπράγματα. Ασήμαντα, τόσο ασήμαντα όσο και η καθημερινή μου ζωή Η καθημερινή ζωή είναι η πιο πλούσια σε ηδονές που μου δίνουν χάρα. Εκείνος με κοιτά και αναβοσβήνει.  Θέλω μια αρχή μια αφορμή …να γράψω… μου αρέσει να γράφω … Όχι να διαβάζω, να γράφω μου αρέσει αυτά που διαβάζω στη ζωή μου.  

Το Σάββατο το απόγευμα (προηγούμενο) , προσπαθούσαμε να πιάσουμε το χρόνο… να μην αργήσουμε για μια ακόμη φορά. Σχεδόν πάντα αργούμε όταν πάμε σε φίλους μας για καφέ. 

Γαντζωμένη σε ένα τεράστιο φίδι ασφάλτου, προσπαθώ να συλλάβω προς ανάκριση τον ήλιο. Να τον ρωτήσω αν ποτέ έχει δει τον εαυτό του σε καθρέφτη στη ανατολή του, στη δύση…Τον ήλιο που αγαπώ τόσο μα δεν ταιριάζουμε… γεμίζω φακίδες γεμίζω σπιθουράκια … ουφ…

κλικ Μπισκότο του ουρανού 

IMG_20150711_202416.jpg

ααα κάτσε να φερω ένα λαλα άσχετο και συνεχίζω… 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=xfjmvXg6QWg[/embedyt]

 

Φτάνουμε, αργήσαμε? ε λίγο… που και να μην θέλαμε να είμαστε στην ώρα μας… 

Αρχίζουν τα μπουρδου μπουρδου … 

Η ηδονή του φραπέ από τα χέρια του Στέφανου, η ηδονή από τα Ελληνικά καλούδια που μας προσφέρει η Χρυσάνθη… 

ellinika proionta.jpg

 

 

Θα μπορούσα να ξεκινήσω από το μέγα ….από το «Συνταγμα της ηδονής» και να ψάχνω στα χαμένα να βρω την ηδονή Ηδονίζομαι όμως να κάνω το ανάποδο ταξίδι Στο εξοχικό του μυαλού μου να φέρνω τα απλά, τα καθημερινά, τα τετριμμένα, τα ευκολάκια, να τα γυαλίζω, να λάμπουν ως μοναδικά, μόνο δικά μου…

Η ρουτίνα μου ξεκαρδίζεται στα γέλια … Γιατί πως να το γράψω… Πραγματικά ξεκίνησα να γράφω για τον ήλιο, για τον φραπέ, τα μπισκότα, τα τυροπιτάκια του Στέφανου και της Χρυσάνθης που μου δίνουν τόση χαρά  και στο δρόμο του μυαλού (?) μου άλλα και της αναζήτησης μέσω οπτικών ινών συνάντησα τραγούδια, συνάντησα ολόκληρο Σύνταγμα ηδονής αλλά και αυτό…

 
Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών
που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα.
Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα
την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας. 

kavafis_ypografi.gif

 

Και θα μπορούσα να συναντήσω και αλλά και άλλα …και να γράφω και να γράφω … μα έχω να παω να διαβάσω, δηλαδή να δημιουργήσω (μαγείρεμα) γυαλίσω (τα του οίκου μου) και μετά έχω… πως να το πω… να… 

Πέθανε ο άντρας της κυρίας Σοφίας, από καρκίνο στον πνεύμονα. Σήμερα θα πάμε σε έναν μεγάλο χώρο, σε ένα νεκροπομπίο, για να της κάνουμε παρέα και αγκαλιά. Αύριο λειτουργία και μετά η σορός του θα ταξιδέψει στην Ελλάδα για την ταφή στη γενέτηρά του. 

 

Αντε τώρα να βάλω τιτλο σε όλα αυτά

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=8ftDjebw8aA[/embedyt]

 

ααα κάτσε να φέρω και κάτι … άλλο

αυτάαα 🙂

 

Ο Κήπος του Μεγάλου Πνεύματος :)

Μάλλον γιαλαντζι θεά είμαι …

Οτι σχέδιο ότι ξόρκι ξέφευγε από τη ρότα  Άρχισα να το απολαμβάνω, σίγουρα ανέβασα τις ταχύτητες σε όλες τις φίλες μου.  Είναι έτσι φτιαγμένο το καλοκαίρι τουτο που θα σας πάει όπου θέλει αυτό Αντανακλαστικά και ένστικτο …Μια μια τις έβλεπα όλες τις φίλες μου να…. καταρρέουν.

Η μελαγχολία έπεσε σε νάρκη, Η ιδιοκτήτρια του παλατιού στο βυθό δεν μπορούσε να κολυμπήσει πια από το βάρος των πολύτιμων που είχαν πιαστεί στα μαλλιά της, Η μικρή θεά ήταν κούκλα σε κουκλοθέατρο, Η συλλέκτρια διαμαντιών χωθηκε στο πιο μεγάλο διαμάντι που βρήκε και πάγωσε εκεί, Κάτι άλλες απλώς έκαναν δουλική. Μόνη η στελθ άντεχε. Ηξερα πως αν μου βραχυκύκλωνε και αυτή η κατάρρευση μου θα ήταν σα την κούκλα του κουκλοθέτρου χωρίς ανθρώπινο χέρι μέσα. ¨Άντεξε, λυσσασμένα κάθε μέρα είχε νέους χάρτες να καταγράψει με όλους τους πιθανούς κινδύνους …αλλά άντεχε…  παρέδιδε το υλικό άρπαζε άγρια ότι υλικό και μη θεωρούσε τροφή  πήγαινε για ύπνο… δίχως λέξη… μέρες….δίχως λέξη…  Έφτασα εδώ την άφησα ελεύθερη αποστολής… την βρήκα στην πισίνα …με μια πετσέτα τυλιγμένη να ακούει την είδηση του θανάτου της μαμάς.

 

Της τράβηξα απαλά την πετσέτα .. ξεσκισμένη παντού  … «Δεν ήταν άσκηση αυτή … ήταν μάχη… τι κάναμε ? χάσαμε? κερδίσαμε?» Είναι από αυτές τις μάχες που …τη Δευτέρα πας δουλειά  …Ξύπνησε η μελαγχολία.  Άρχισε να ψάχνει δυνατό χτένι η ιδιοκτήτρια του παλατιού, Άρχισε να λυσσά η άλλη  να κατεργαστεί το διαμάντι …οι υπόλοιπες ε..συνέχισαν τη δουλική …  Άφησα τη Στελθ κάθε μέρα να κολυμπά για  να επουλωθούν οι πληγές της … και και και  τσουπ  η μικρή θέα που φοβάται την Στελθ βρήκε την ευκαιρία …  χαμογέλασε και ζήτησε εκδρομή…

 

Φυσικά δεν πρόκειται να δώσω τουριστικό ρεπορτάζ… Θέλω μόνο να καταγράψω πως στα γενέθλια μου πήγαμε μονοήμερη εκδρομή στον «κήπο του μεγάλου πνεύματος» οπως το ονομάζουν οι ινδιάνοι ή αλλιώς στα 1000 νησιά

dsc_0148.jpg

Εδωσα στην μελαγχολία να ζωγραφίσει αναμνήσεις με γαλάζιο και πράσινο… παρέδωσα στην συλλέκτρια  διαμαντιών την μικρή θεά να την προσέχει χεχεχε και και και στην κουπαστή ενός ποταμόπλοιου βρέθηκα να ξεμπερδεύω τους θησαυρούς από τα μαλλιά της ιδιοκτήτριας του παλατιού του βυθού.

dsc_0276.jpg

dsc_0237.jpgdsc_0228.jpgdsc_0208.jpg

 

dsc_0449.jpg

Μετά από αυτή τη φωτογραφία συγκεντρώθηκαν όλες μαζί .εκεί στο ποταμόπλοιο χαμογελούσαν …η περιέργεια πετάρισε την καρδιά μου Πως είναι από μέσα… αυτή η πύλη υποδοχής των επισκεπτών?

α… έτσι…

dsc_0630.jpg

πως είναι από την κορυφή του κάστρου η θέα?

 

dsc_0613.jpg

α έτσι.. και μέσα? που βρίσκεται το μικρό θριψαλάκι του παραμυθιού

dsc_0537.jpg

α…να το!!!!

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

 

Ξεσκίζω… όταν κρίνω πως… :)

WIND WARNING IN EFFECT

RAINFALL WARNING IN EFFECT

Ξύπνησα σήμερα το πρωί και όπως πάντα κοίταξα την πρόβλεψη του καιρού για σήμερα.. Εδώ και λίγες μέρες στις ειδήσεις ακούγεται η «Ειρήνη»

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63335104

Ενας τυφώνας λοιπόν… που απο την Μορεάλη μου δεν θα περάσει, αλλά θα μας φέρει ισχυρούς ανέμους και καταιγίδα…

Η ξανθιά θεά νιώθει το ξέσπασμά … η Ξανθιά θεά είναι φωτιά… χμμμ

Λατρεύω τη Φύση … θαυμάζω τα ξεσπάσματα της .. πλανεύομαι φουντώνω με κάθε της κίνηση …Μπορεί να προσπαθώ να προβλέψω τις κινήσεις της μα όχι για να προετοιμαστώ και προστατευτώ από αυτή. Μου αρέσει να προβλέπω τις κινήσεις της, ακόμη και να ακούω το ένστικτό μου για να έχω το προνόμιο να προετοιμαστώ για να την απολαύσω … 

Σάββατο σήμερα… Δεν φοβάμαι τη φύση.. ποτέ δεν την φοβήθηκα … ξέρω πως δεν θα μου κάνει κακό .. γιατί κακό δεν υπάρχει… Πολύ συχνά δέχομαι επιθέσεις γι αυτή την άποψή μου … Όλοι γύρω μου πιστεύουν πως υπάρχει κακό.. καμιά φορά με νευριάζουν λίγο… με τσιτώνουν …μα γρήγορα επανέρχομαι… Δεν υπάρχει κακό … όλα για κάποιο σκοπό γίνονται, για αυτό που ονομάζεται κύκλος ζωής… 
Ξεσκίζω, σημαίνει κάνω κάτι με μανία.. και όταν κάποιος έρχεται και μου λέει «μην την ξαναπείς αυτή τη λέξη ακούγεται περίεργα και δεν μπορείς να την διαχειριστείς εσύ»... ζυγιάζω τον άνθρωπο … αν θα τον ξεσκίσω εκείνη ακριβώς της στιγμή για την άγνοιά του. Καταλάβω πόσο αδύναμος είναι….πόσο έχει υποκύψει , στην εξουσία στην οποία νομίζει πως έχει επάνω μου,  στην εξουσία που του έχουν ασκήσει άλλοι, στην πλύση εγκεφάλου που δέχτηκε από μίζερους, ακόμη και στην προσωπική του ζωή που εκείνη ακριβώς την ώρα τον ξεσκίζει και δεν αντέχει… και προσπαθεί να με ξεσκίσει εμένα οχοχοχο αν είναι ποτέ δυνατόν να ξεσκίσει τη φύση μου … Αν νιώσω ότι δεν έχει υποκύψει σε κάτι από όλα αυτά …ότι κάπου αλλού ξεσκίζεται χωρίς να το καταλαβαίνει και κυρίως χωρίς να το αντέχει  χοχοχο τον ξεσκίζω … αλλά μόνο τότε…
Γιατί τη λέξη ξεσκίζω την ξέρω παααρα πολύ καλά… με οοοολες τις έννοιές της …και λίγες γρατζουνιές δεν με πόνεσαν ποτέ τόσο ώστε να μην καταφέρω να τις απουλώσω …
Έμαθα να ζω με το ένστικτό μου και μόνο! Με την κλειτορίδα μου δηλαδή ως γνήσια θεά …
και οοοτι κατάλαβες κατάλαβες 🙂
Αέρας.. χμμμ τραγουδάκι ….ααα η χαρτόκουτα του μυαλού (?) μου έχει τρία  …

[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=n4RjJKxsamQ&ob=av3e[/embedyt]

[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=9XAEMOD3bR0[/embedyt]

[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=ur8ftRFb2Ac[/embedyt]

Καλό απόγευμα Μορεάλη μου 🙂