T2 ο εξωγήινος

Όταν αναβοσβήνει ο κέρσορας , λίγο πριν ξεκινήσει η αυθόρμητη ροή, ανακαλύπτω πως θέλω να σου γράψω πολλά. Δεν θέλω να με καταλάβεις, δεν θέλω να υπαγορέψω στα πλήκτρα όλες τις εξετάσεις, τα αποτελέσματα τις αποφάσεις. Δεν είναι τα στοιχεία που θέλω να θυμάμαι … ωχ γιατί δεν δουλεύει ο ορθογράφος;;;; Αναγνωρίζω ένα σωρό λάθη, κάποια κύτταρα που χάνουν κάποιο γράμμα από την ακριβή τους διεύθυνση …. μάλλον επανήλθε…

Σε νέα πίστα λοιπόν, μετά από ανάκριση που μας δίνει το όνομά σου.Τ2. Χωμένος μέσα στη μάζα, δεν ξέρεις Τ2 τι κάνεις, πώς να συμπεριφερθείς, η τοξικότητα σού έχει αφαιρέσει λογική και την ταυτότητα σου, την αποστολή σου. Μεταλλάχτηκες από ανθρώπινο κύτταρο σε ένα εχθρικό κύτταρο … εξωγήινος λοιπόν … Είσαι επιθετικός, με επεκτατικές τάσεις, κυρίως όμως αυτοκαταστροφικός. Κατακτάς για αυτοκαταστροφή

Για τον τύπο σου η απόφαση είναι επώδυνη, απαιτεί θυσία και προσπάθεια…

Βλακείες, τίποτε από αυτά δεν αποτελεί λύση ή σωστή λύση χαχαχα έχω γράψει και έχω σβήσει ένα σωρό σκέψεις. Τις γράφω και μετά βλέπω μια μεγάλη ή μικρή τρύπα που μπάζει ή μια σκάλα που οδηγεί σε άλλη σκέψη. Δεν υπάρχουν λοιπόν στεγανά. Είμαι μια σπατάλη. Κοιτάζω τη ζωή μου μέχρι σήμερα και δεν μπορώ να βρω λάθος και σωστές επιλογές, βρίσκω μόνο εμπειρίες. Είμαι μία εμπειρία, αν διαβάσω σε βιβλία, σε εγκυκλοπαίδειες, φιλοσοφίες, επιστήμες υπάρχουν ένα σωρό γνώσεις, μαθηματικές ακρίβειες και θεωρήματα, με γοητεύουν αλλά τις ξεχνώ… δεν είναι δικές μου, είναι δανεικές.

Όμως λέγω όμως, αν τις ζήσω, γίνονται δικές μου… Έχασα πολλές ευκαιρίες να αποκτήσω την εμπειρία, κέρδισα όμως και πολλές, επιλέγοντας. Εμπειρίες – Επιλογές λοιπόν. Γελάω, φαινομενικά είμαι γεμάτη επιλογές στη ζωή μου, όμως η ουσιαστική επιλογή είναι μία, να δέσω τη ζωή μου με τη ζωή του παλιού μου παλτού. Συμπρωταγωνίστρια σε ένα έργο, μια ζωή διπλανής πόρτας… μια ιστορία αγάπης, τι πιο απλό

Ο άνθρωπος στο σαλονάκι και πάλι λοιπόν σε νέα πίστα, νέες εμπειρίες, νέες γνώσεις. Και πάλι γελάω, γιατί όσες εμπειρίες και αν γεμίζει ο εγκέφαλος οι γνώσεις που αποκτά δεν αποθηκεύονται σε αυτόν. Συγγνώμη που στο λέω ξανθέ μου εγκέφαλε αλλά είσαι μια τεχνητή νοημοσύνη, είμαι εγώ που σου δίνω όλα τα στοιχεία, εσύ είσαι καλοκαρδισμένα απλά κύτταρα, κύτταρα που όσο και αν το προσπαθείς να τους επιβληθείς, τρελαίνονται, σβήνουν πεθαίνουν από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκες. Και ενώ εσύ προσπαθείς να βάλεις μία τάξη στο εργοστάσιο του σώματος, του σύμπαντος, με καινοτόμες στρατηγικές, η αλήθεια, αυτή που τόσο απεγνωσμένα ζητάς μέσα από κάθε εμπειρία, αγώνες, επιτεύγματα αποθηκεύεται ως διαφάνεια, αόρατη, στην ψυχή μου, ως δίδαγμα. Η αλήθεια είναι μία, είναι δίδαγμα.

… εμπειρίες…

να σου πω κάτι άσχετο; Ένας πατέρας μου είπε: Κυρία Μάνια, ούτε να το συζητάτε, κανένα πρόβλημα, έχω ακούσει για εσάς τα καλύτερα λόγια από πέντε τελείως διαφορετικούς ανθρώπους, το όνομά σας είναι χρυσός.

…και κοκκίνισα, κοκκίνισα γιατί δεν κατάλαβα πως έγινε ακριβώς, εγώ μόνο έπαιζα, αγαπούσα, γελούσα, έκανα πειράματα… Μάθαινα και ξανά και ξανά έμενα στην ίδια τάξη… να παίζω, να αγαπώ, να κλαίω, να γελώ ….. Κοκκίνισα γιατί ένιωσα υπερηφάνεια … και τη ματαιοδοξία …

τέλος του άσχετου

Στη συλλογή φέρνω λίγες φωτογραφίες, από την τελευταία μας μονοήμερη βόλτα… πριν την τραγική είδηση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος, που έγινε πρώτη είδηση στα καναδικά μέσα ενημέρωσης και ακόμη είναι σε εξέλιξη.

Μια ανάσα η ζωή απρόβλεπτη…

Μια πίστα χιονοδρομικού κέντρου

μια φωτιά

ένα λουλούδι

μια αμβροσία

ένα σημείο συνάντησης…

ένα ηλιοβασίλεμα

Καληνύχτα Μορεάλη μου…

Ποιος έχει τη δύναμη…

Να κάνω μια ακόμα δουλειά, για το σπίτι, για τις άλλες δραστηριότητές μου ή να απολαύσω τα δακτυλάκια μου που προσπαθούν να φυλακίσουν σε λέξεις όλα έχουν συμβεί τις προηγούμενες μέρες.

Θα προσπαθήσω να τα κάνω όλα παράλληλα χαχαχα πολυεργαλείο … χαχαχαχα

Η επέμβαση, αυτή η μικρή και αθώα μιας ημέρας, έγινε την προηγούμενη Παρασκευή, με επιτυχία. Μας έστειλαν σπίτι με ένα σωρό οδηγίες. Μας γέμισαν με ένα σωρό αν και αν και αν … τότε θα πρέπει επιστρέψετε στα επείγοντα του νοσοκομείου… το εφιαλτικό ήταν πως συμπλήρωναν «…καλό θα είναι να τα αποφύγετε όμως» Σωστά αυτή η φράση δεν είναι και τόσο εφιαλτική, όμως την έχουμε ζήσει στην πράξη, πραγματικά τα επείγοντα ειδικά στα νοσοκομεία του Μοντρεάλ είναι φρίκη! Έτσι ξεκίνησε ένας μικρός αγώνας… ένας αγώνας που αν και κάποιες στιγμές το Σάββατο μας έφτασε στα άκρα, τελικά όλα πάνε καλά, τουλάχιστον μέχρι την Τετάρτη που θα ξαναπάμε για να βγάλουν το στεντ. Μη με ρωτάς τι είναι το στεντ μικρή μου Ξανθιά Θεά, μη με ρωτάς από που θα του το βγάλουν .. είναι ουρολογικά θέματα αυτά… Από κει και πέρα, βιου όψη και για αυτό … θα ξεκινήσει η σχετική και νέα ανάκρισουλα.

Έχω ένα μικρό θυμό με το «από πού κρατά η σκούφια σου» κάτι σαν ιερά εξέταση και ξαφνικούς ξεριζωμούς που συνιστούν οι χειρουργοί … Ευτυχώς, οι κάθε είδους γιατροί, είναι απλά δικηγόροι. Και αν ψάχνουν αφορμές για να αρχίσουν μια δίκη … σιγουράκι δεν έχουν καμιά απολύτως δύναμη στις αποφάσεις.

Στη ζωής του το παλιό παλτό έχει πάρει αποφάσεις σε δίκες, ως εισαγγελέας και πρόεδρος, αρκετές φορές. Βοηθός με κοφτερή ματιά κάπου βολοδέρνω και εγώ. Και το θέμα μου σε όσα προσπαθώ να γράψω δεν είναι για αυτή την παραπάνω περίπτωση, που δεν ξέρουμε ακόμα αν θα πάμε σε δίκη.

Το θέμα μου είναι μια υπόθεση που έχει αρχίσει από το 2010-11 με διάφορα δικαστήρια και αποφάσεις, και τώρα σα να ζητά οριστική απόφαση κατά τον Σεπτέμβριο. Η εμπειρία στο παιχνίδι που λέγεται «γάτα με ποντίκι» μετράει πολύ περισσότερα χρόνια, συγκεκριμένα από το 1993. Φυσικά και υπάρχουν εχθροί της εμπειρίας, όπως η κουράση … Ξέρω βέβαια πολύ καλά τη δύναμη που ονομάζεται Ψυχικό σθένος, και σε βγάζει από τη φρίκη, την παράνοια Μια δύναμη που οδηγεί στην ευλογία της ευτυχίας και που εκφράζεται με κάθε μικρό, αστείο, κωμικό, σε βλέμματα, σε αγγίγματα, σε παιχνίδια, σε ξόρκια…σε δύο χείλη κολλημένα, σε δύο μέτωπα πάντα πάντα ενωμένα… χιχιχι

Το είχα ανάγκη να γράψω ασυνάρτητα .. Αυτάααα, και ότι κατάλαβες κατάλαβες…

Με αυτά και κάτι άλλα (?)

Σήμερα, μετά από μια επίσκεψη στην ψυχολόγο και κομμώτρια μου Ματίνα για γενική επισκευή, είπα να φτιάξω ένα τσαγάκι περιποιημένο με κατεψυγμένες φράουλες, να χουχουλιάσω με την κουβερτούλα μου στην κόκκινη πολυθρόνα μου, να αντισταθώ στη βόλτα σε άλλα εξοχικά και να εκτονωθώ γράφοντας και κυνηγώντας τη σκέψη μου.

Το σπίτι έχει στολιστεί, με το παλιό παλτό να έχει αναλάβει την ευθύνη κάθε πρωί να σβήνει τα φωτάκια που διακοσμούν με χριστουγεννιάτικη γιρλάντα την μπαλκονόπορτα του σαλονιού. Ο μικρός μου δεν το θυμάται πάντα καθώς φεύγει αγχωμένος για το γραφείο. Είναι πολλά που τον ζορίζουν και έχει και μένα, μια να με πάει στο κομμωτήριο, μια στο μάθημα που έχω με τη μικρή μου Σέτα κάθε Τετάρτη… διάφορα μικρά άλλα και μεγάλα όπως μια μικρή επέμβαση – εύκολη με τοπική αναισθησία αλλά και μόνο που ακούει ο ανδρικός του οργανισμός το σημείο που θα γίνει … αρκεί… όπως κάτι αποτελέσματα από βίου όψη, κάτι σα να πηγαίνεις χαλαρά σε μια ευθεία με το αυτοκίνητο και να περιμένεις το χάρτη να σου δείξει πότε θα αρχίσουν τα διάφορα στροφηλίκια… και φυσικά το λόττο που ενώ είναι σίγουρος πως θα κερδίσει, κερδίζει 2 δολάρια χωρίς τα μηδενικά των 20.000.000 και δωρεάν παιχνίδια για να ξαναπαίξει.

Οι τοξότες άμα πέσουν ψυχολογικά μπλοκάρουν την ψυχή τους και συνομιλούν μόνο με τη λογική τους που σπάει κόκαλα. Τα γράφω όλα αυτά γιατί όταν περνάω από το σαλόνι και βλέπω τα φωτάκια σβησμένα, από τη μια χαμογελώ, από την άλλη θέλω να του κάνω μια σφιχτή αγκαλιά και από την άλλη πλευρά νιώθω τη δύναμη του. Που να γράψω ότι εδώ και τρεις μέρες πάλι κοιμάται στο σαλόνι. Κρυωμένη, με πυρετό μέχρι 37,9 την πρώτη μέρα.

Αυτά ξεκίνησα να γράφω την Πέμπτη, κάτι με διέκοψε, και δεν ολοκλήρωσα δεν δημοσίευσα δεν δεν…

Σήμερα έφτασε Τρίτη, Αν και δεν λέει να μου περάσει το κρύωμα την Παρασκευή το απόγευμα πήγα στη γιορτή του προσωπικού και το Σάββατο η χριστουγεννιάτικη γιορτή με τα σποράκια. Αυτό που κρατώ από τη γιορτή είναι το γέλιο των γονιών. Έπρεπε να βρουν τη φράση ¨καλά Χριστούγεννα σε όλους» μέσα από το θεατρικό μας «η Χριστουγεννιάτικη Αλφαβήτα», κρατούσαν τα σποράκια από ένα γραμματάκι και το καθένα όταν έφτανε η σειρά του έλεγε το γράμμα και κάτι σχετικό Κ οι Κουραμπιέδες της γιαγιάς, Γ η γέννηση του Χριστού…. Τέλος πάντων με τον τρόπο μου βοήθησα τους γονείς να βρουν την ευχή και ήταν αυτός ο τρόπος που τους έκανα να γελάσουν.

Τι όμορφο που είναι να γελούν οι ανθρώποι. Μερικές φορές δεν το πετυχαίνω και γελούν από ευγένεια, όμως όταν το γελιο τους είναι πραγματικό φεύγει τόσο μα τόσο το προσωπό τους.

Ήθελα να φέρω φωτογραφίες, από τις καλές που βγάζει το παλιό μου παλτό, αλλά δεν τις έχει στείλει, και αν είναι να περιμένω θα περάσουν τα Χριστούγεννα.

Σε αφήνω τώρα, να φέρω τις φωτογραφίες.

Αυτή είναι μια ζωγραφιά της Ελλα που μου αρέσει πάρα πολύ, τη στείλαμε στην Ελλάδα μάζι με άλλες…

Τα παιδιά τα έντυσα δωράκια, εδώ από την πρόβα, στη γιορτή φορούσαν όλα ασπρη μπλούζα

Αυτες είναι οι μικρές πινακίδες με το γραμματάκι που κρατούσε κάθε παιδί στη γιορτή..

και αυτό είναι και να φέρω και ένα τραγούδι άσχετο που μου αρέσει αυτό τον καιρό.

Καληνύχτα Μορεάλη μου

Στο σύμπαν ένας τεράστιος πωπώς;

Η Μαμαπόπη Μαλούμα εξέταζε κάθε βυρώνια μέρα εδώ και 5 χρόνια τους χάρτες πορείας της ζωής των δύο κοριτσιών της. Την πρώτη μέρα που είχε φτάσει τότε στο παράλληλο σύμπαν 382013, ο πατέρας της της παρέδωσε τους δύο αστρικούς χάρτες, μερικούς αριθμούς συντεταγμένων από μαύρες τρύπες επικοινωνίας και τέλος της ψιθύρισε  στο αυτί όλα τα μυστικά των νέων δυνάμεων της. Από τότε κάθε απόγευμα λίγο πριν δύσουν οι τρεις μικροί αισιόδοξοι ήλιοι, της άρεσε να κάθετε στην παραλία του υμήττιου βουνού , να αγναντεύει την καταπράσινη θάλασσα και να αφοσιώνεται στις ζωές των δύο σπλάχνων της, που εξελίσσονταν  ακόμη στο μικρό πλανήτη της Γης.

«Πως θα καταφέρω να συγχρονισTώ στους βηματισμούς της Μανιούσκας στο μονοπάτι της πεταλούδας που έχει μπει;,» αναρωτήθηκε καθώς εξέταζε προσεκτικά το χάρτη της. «Χρειάζομαι μια σύμπτωση». Κοίταξε γρήγορα τις συντεταγμένες της γήινης χρονιάς. Αύγουστος, διακοπές, στους καταρράκτες του Νιαγάρα,… «Νιαγάρας» σκέφτηκε δυνατά, «εκεί που περάσαμε τόσο όμορφα όταν  επισκεφτεί τον Καναδά. Αυτή η διασταύρωση μπορεί άνετα να  δουλέψει ως σύμπτωση σκέψεων.»

Ήταν στις διακοπές μας, στους Καταρράκτες του Νιαγάρα, όταν η δέχθηκα το τηλεφώνημα από την Νεράιδα των Αδένων που με πληροφορούσε πως ο όζος 2,2 εκατοστά έπρεπε να περάσει από βιοψία. Μια βιοψία που αργότερα έδειξε 40% καρκίνος. Το να αφαιρεθεί χειρουργικά ο θυρεοειδής αδένας, είναι μια σχετικά εύκολη επέμβαση. Γνώρισα το χειρουργό γνωστό και ως Τέρας του νυστεριού  και όλα άρχισαν να μπαίνουν σε μια τροχιά. Έμεναν μόνο τα αποτελέσματα μιας εξέτασης που θα έδειχνε την ταχύτητα ανάπτυξης του όζου. Πήγα έδωσα δείγμα και υπέγραψα και ένα χαρτί.(αυτό που δεν είδα τι ακριβώς τελικά εξέταση υπέγραψα με ξεπερνά χαχαχαχα )

Το βλέμμα της Μαμαπόπης έτρεξe στο επόμενο ξέφωτο του μονοπατιού…. «εδώ εδώ εδώ … εδώ είναι το σημείο της δεύτερης σύμπτωσης». Χάθηκε η ματιά της στην πράσινη θάλασσα… «τι λες;» της ψιθύρισε «θα τα καταφέρουμε να χωθούμε σε αυτό το πιλοτικό δωρεάν δίμηνο πρόγραμμα του Καναδά για να κάνει αυτή την νέα γενετική βιοψία εκτός από αυτή που της ζήτησε το τέρας του νυστεριού ; Το βλέπεις από τα ήδη δεδομένα πρέπει να την κάνει… Χωράει άραγε άλλη μια σύμπτωση και συνωμοσία χρόνων και άλλων διαστάσεων του σύμπαντος;»

«Η κόρη σου έχει όλες τις προαπαιτούμενες αύρες», της είπε και στην συνέχεια την έπιασε σε ένα λακριντί άλλο πράμα!!!

Πήγα έδωσα δείγμα και υπέγραψα και ένα χαρτί.(αυτό που δεν είδα τι ακριβώς τελικά εξέταση υπέγραψα με ξεπερνά χαχαχαχα είναι στις προαπαιτούμενες ξανθές ανταύγες  )

Ημέρα των ερωτευμένων και η μικρή ξανθιά θεά  περίμενε στην πολυθρόνα του «Τέρατος του νυστεριού» για να μάθει τα αποτελέσματα της εξέτασης και να καθορίσει  ημερομηνία επέμβασης.   Τώρα που την γλύτωσε το παλιό μου παλτό είμαι έτοιμη για την επέμβαση, συ λογίζονταν ψηλοφοβισμένη η μικρή.

όσο περίμενα ψάρεψα μια καρδούλα

«96,5% δεν είναι καρκίνος. Δεν κάνουμε την επέμβαση» Της είπε το τέρας φανερά χαρούμενο που θα άγγιζε τελικά την πεταλούδα της θεάς. «Επιστρέφεις όμως στην ενδοκρινολόγο για τον πρησμένο παραθυρεοειδή που ίσως χρειαστεί να το βγάλουμε μπουρδου μπουρδου μπουρδου »  Τι είπε λέει? Πως έγινε αυτό? Μπήκα λέει σε πιλοτικό πρόγραμμα κόστους-αποτελεσμάτων εξέτασης κλπ κλπ

Τα δυο ποντικάκια άρχισαν να στήνουν χορό …

τι έγινε ρε παιδιά, πως έτυχε και μπήκα σε αυτό το πρόγραμμα για αυτό τον τύπο βιοψίας; πως που πότε γιατί …

συμπτώσεις, το φάρδος της έδρας … η μαλούμα … η ζωή με το παλιό μου παλτό… η επιστήμη … άμα είναι κάτι να συμβεί όλο το σύμπαν συνωμοτεί….

και αυτό και…

Και έχω και ένα σωρό επισκέψεις να κάνω και ένα σωρό αναρτήσεις να διαβάσω, και ένα σωρό σχόλια να γράψω και και και

καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

 

Η τέχνη που συναντά το DNA

Που είσαι και που πας. Ποιος ο σκοπός σου και πότε θα φτάσεις. Αυτή η Ρουμάνα του παλιού μου παλτού ερωμένη, όλο σε τέτοιες περιπέτειες μας βάζει Κολλάει ένα ερωτηματικό και αποφασίζει να ψάξει του βίου την όψη.

Στο σαλονάκι λοιπόν σήμερα. Ο άνθρωπος στο σαλονάκι. δες Άνθρωποι στο Σαλονάκι … : ) Η μικρή ξανθιά είχε έναν σχεδόν μη ελεγχόμενο εκνευρισμό αλλεργική στους παιδονόμους πάντα Πως κοιμίζεις την ανησυχία του ανθρώπου κυρίως όταν βρίσκεται σε σαλονάκι αναμονής. Έχω γνωρίσει πολλούς τρόπους. (βιβλίο?)

 Μια φωτιά σε τζάκι υγραερίου, με χοντρό γυαλί, καλό, αλλά στο μυαλουδάκι της μικρής ξανθιάς απομυθοποιήθηκε (κάποιο ι έχω λάθος) γρήγορα, Σταθερή ροή υγραερίου άρα και η φλόγα αποκτά ένα προβλέψιμο χορό. Αντιγράφει τον εαυτό της σε μια κίνηση ίδια με του λεπτοδείκτη … Η μικρή ξανθιά θεά γρήγορα αντιστάθηκε τότε  σε αυτή την αποχαύνωση. (βιβλίο?)

Σήμερα έδωσαν στην μικρή ξανθιά ένα χαρτάκι με ένα νούμερο Η οθόνη δέσποζε τεράστια στο σαλόνι. Νούμερο, χρόνος, κατάσταση. Όλοι κοίταζαν την οθόνη, καμιά φορά ξέβγαζαν φωτογραφία με το κινητό και την έστελναν για ενημέρωση… άκρα σιωπή …. Κανονική αποχαύνωση… (βιβλίο?)

Η μικρή ξανθιά μου ψιθυρίζει στο αυτί και στον κέρσορα. «Ο άνθρωπος ανακάλυψε τις τέχνες για να ξεφύγει από την αποχαύνωση της αναμονής» Γελάω! Ξανθιά εσύ το σκέφτηκες αυτό ή κάπου το διάβασες και δεν θυμάσαι?  (βιβλίο?)

ΤΙ έλεγα.. α ναι … Την θυμάμαι τότε΄να ξεφεύγει από την φλόγα του υγραερίου, πέφτοντας με τα μούτρα σε ένα παζλ απλωμένο σε ένα τραπεζάκι του σαλονιού…(τόσα βιβλία και περιοδικά στο τραπεζάκι δεν τα έβλεπες?)

Την είδα σήμερα να αναζητά ένα τραπεζάκι, τίποτε… Αρχισε να χαζεύει αυτά τα ψυχρά άσχετα σχήματα και να πλάθει ιστορίες … τι συζητούν αυτές οι φιγούρες… τι αναπαριστούν…

ααα ίσως ο φίλος, ο αρχιτέκτονας μπορεί να την βοηθήσει … τα φωτογραφίζει, τα στέλνει στο μεσεντζερ …ανθρώπινες φιγούρες  και DNA …

κοίτα που έχει δίκιο ο αρχιτέκτονας ….να αυτος είναι γιατρός, αυτή με τις καμπύλες νοσοκόμα, να και η υπάλληλος υποδοχής χοντροκομμένη, ααα αυτός πρέπει να είναι ο καθαριστής μόνο για τα σκουπίδια ενδιαφέρεται και για την προσγείωση στον Αρη… 

Πέρασε τελικά η ώρα, ακούει το επίθετο … κοιτάζει βιαστικά με την άκρη του ματιού την οθόνη, τον αριθμό … κααααλά είχαν ξεχάσει να ενημερώσουν …

(φαγώθηκες με το βιβλίο, πως να στο πω …τα περισσότερα είναι προβλέψιμα  χαχαχα)

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂