Το Ροζ ξόρκι της μικρής Θεάς :)

Η Μορεάλη αποχαιρετά το καλοκαίρι με πολύ βιαστικό τρόπο…ΟΙ ρυθμοί του Αυγούστου … σα να κλείνουν ιστορίες ….

Σήμερα πήγα για αιμοδοσία,, ήξερα πως υπάρχουν κριτήρια και τις περισσότερες φορές αλλάζουν ανάλογα με διάφορες στατιστικές … Είναι η τρίτη φορά που πηγαίνω…Την πρώτη φορά έδωσα,, την δεύτερη έπεσα σε μια βλαμμένη νοσοκόμα με κάκιστα αγγλικά … δεν με δέχθηκε γιατί είχα ένα σπυράκι κοντά στο σημείο περίπου τέσσερα εκατοστά από το σημείο που θα τρυπούσε… θυμάμαι την απογοήτευση της μικρής θεάς … και την γκρίνια της ραδιούργας φίλης μου … τις μάλωσα ευγενικά … έτσι είναι είπα …του χρόνου θα ξανάρθουμε ...όχι όχι φώναζαν ….

Φέτος της ξανα πήρα από το χεράκι … η μικρή θεά φοβόνταν πάλι την απόρριψη αλλά η χαρά της που θα έδινε αίμα την έκανε και τα ξεχνούσε όλα μόνο κοίταζε συνέχεια τα χέρια της .λες λες αυτό το σημαδάκι? ….. η άλλη μου κρατούσε μούτρα …αλλά δεν μιλούσε….μονο διάβασε τα κριτήρια στην είσοδο δύο φορές !!!! και μια το παλιο μου παλτό

 

έχετε ταξιδέψει στην Ελλάδα τον Ιούλιο? α …δεν μπορείτε να δώσετε αίμα… κριτήριο νέο …από τον Σεπτέμβριο του 2012 …ύποπτη για ελονοσία … κατανοώ αλλά θέλω εξηγήσεις … κατανοώ την προστασία των ανθρώπων που χρειάζονται αίμα … αλλά .. αλλά …. γιατί δεν το έχετε στα κριτήρια στην είσοδο? το έχουμε... όχι δεν το έχετε… έβλεπα την μικρή μου να απογοητεύετε …το έχουμε … ε δεν το έχετε που να χτυπάτε τον κώλο σας κάτω… και αυτή τη φορά θα μιλήσω …και θα χρησιμοποιήσω και την Στελθ άμα λάχει … δεν το έχουμε …έχετε δίκιο …είναι πρόσφατο και δεν έχει καταχωρηθεί ούτε στο σάιτ… Θα το δώσουμε στην είσοδο τώρα… άντε μπράβο γιατί έχετε να κάνετε και με Έλληνες που όχι μόνο δεν είναι λοβοτομημένοι αλλά είναι και θερμόαιμοι Αυτό το είπα την ώρα που έδινε οδηγίες στη είσοδο…την ώρα που ακόμα δύο Έλληνες έφτασαν μέχρι τον δεύτερο έλεγχο της νοσοκόμας πια …  χεχε

 

Ναι ρε παιδιά το κατανοώ …κριτήρια πρόληψης …θεμιτό… ο άνθρωπος που παίρνει το αίμα μου πρώτα από όλα … άλλα λίγος σεβασμός και στον αιμοδότη… δεν βλάπτει …έχει και αυτός τον ενθουσιασμό του, την ηδονή του, τη χαρά του … μη με βάζεις σε τροχιά και μετά με κόβεις …

ε και μετά

ευχήθηκα στην προϊσταμένη (από μέσα μου) το βράδυ που θα ξαπλώσει με τον εραστή  της στο κρεββάτι να την βάλει σε τροχιά …και ξαφνικά να της πει … αγάπη μου έβαλες αυτό το βρακι που χθες μου άρεσε αλλά σήμερα ξέχασα να σου πω δεν μου αρέσει οπότε  και δεν …για σήμερα …

Ειμαι και θεά …θα πιάσει το ξόρκι

 

ουφ το έγραψα και ηρέμησα …

όμως για κάτι άλλο ήθελα να γράψω εδώ στο εξοχικό του μυαλού (?) μου …

τι έλεγα λοιπόν α ναι … βόλτα στο πανηγύρι των Μεσσηνίων (α ρε μου με ξέχασες εντελώς) …στο πάρκο Αθήνα … σπιτικό παστέλι … και αυτό το ροζ σύννεφο… που …τι να πω.. λέγεται μαλλί της γριάς αλλά ήθελα να ήξερα σε ποιον …μπορεί αυτή η ονομασία να παραπέμπει σε άλλη μνήμη εκτός από παιδική σπάνια γλύκα

Όχι δηλαδή να το δούμε στατιστικά τι σας θυμίζει αυτή η τελετουργία …

Ελα μικρή μου θεά πάμε σιγά σιγά για ύπνο … για ένα χρόνο δεν μπορείς να δώσεις το αίμα σου εδώ … και άμα λέει σε αυτό το χρόνο δεν πας Ελλάδα πάλι δεν μπορείς να δώσεις… Για πες μου τώρα … Ερώτημα σα και αυτά τα δύσκολα, τα φιλοσοφικά … Να πας στην Ελλάδα ταξιδάκι ή να μην πας για να έχεις την ευκαιρία να δώσεις ζωή σε κάποιον ?

τι λέγαμε?.. α ναι μαλλί της γριάς …

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂