Άφωνη η Μορεάλη !!!! :)

Προσπαθούσα να μαζέψω την αίθουσα… η μέρα εξαντλητικά όμορφη. Ότι τα είχα παραδώσει όλα χαρούμενα στις μαμαδές … στη μαμα του Αλέξανδρου έπρεπε να μιλήσω.. να μιλήσω? Ένοιωθα τη φωνή μου σε κάθε λέξη να σπαει να σπάει … όταν μπήκα  στο  αυτοκινήτου… δεν υπήρχε… ένας ψιθύρος αέρα που μόλις πήγαινε να γίνει ήχος … έσπαγε….πως γίνεται να σπάει ο αέρας…

 

Εχασα τη φωνή μου, αφωνία … μέχρι να ξεκουραστεί …το παλιό μου παλτό άρχισε να κάνει πάρτι στο σπίτι,,, απολαμβάνοντας τη σιωπή… Κυριακή πρωί, μου έφτιαξε ένα άπαιχτο πρωινό γεύμα, με κάθισε στο τραπέζι απέναντί του … το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να του χαμογελάω …. καθώς ο ουρανίσκος απολάμβανε τη γεύση του αβοκάντο, η μύτη το γαρμαλιτό του ζεστού καφέ, η ακοή τη σιωπή η όραση την ηλιόλουστη μέρα σα κάδρο στο παράθυρο….Εντεχνο πρωινό Κυριακής

 

Τον ακουγα να μιλά, να κάνει σχέδια για να ψωνίσουμε για το τραπέζι των Ευχαριστιών …. α ναι και για να πάμε πρώτα σε ένα πάρκο που του «γυάλισε»…..

Αφωνη συμφωνούσα με νοήματα η ψιθύρους και όπου διαφωνούσα  μου έλεγε …μη μιλάς δεν κάνει χαχαχαχαα το διασκέδαζε τόσο μα τόσο … φτιάξαμε και κώδικα μέσα στο σπίτι … μια φορά παλαμάκι σημαίνει ναι, δύο φορές όχι … και χειροκρότημα «ελα εδω» … του χτυπούσα να έρθει στο δωμάτιο και φώναζε όλο χάρα …»Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ θα στείλω αμέσως να το πάρουν Ευχαριστώ πολύ …τι θέλεις?»

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=uAQXlRyPIHI[/embedyt]

Προκαλέσαμε την πασχαλίτσα μου για την Ημέρα των Ευχαριστιών να την ευχαριστήσουμε για την βοήθεια της … ετοιμάσαμε το μενού, αποφάσισα να φτιάξω και γλυκό μωσαϊκό .. Η πασχαλίτσα μου είπε ότι έχω την » ασθένεια των δασκάλων» … ωωω ναι είμαι πλέον δασκάλα … η πασχαλίτσα γελούσε… αλλά έτσι και αλλιώς για να μην κάνω κάλο ..ωχ … σε άκουσα … στον μυαλό (?) μου έχω είδη .. τι έλεγα α ναι ως πρόληψη πρέπει χμμμ Ορθή χρήση της φωνής … αποφυγή ουρλιαχτών και δυνατής ομιλίας να μιλώ με κανονική ένταση και φυσική άνεση να μην ψιθυρίζω …. να μην κάνω π.. α όχι αυτό δεν το απαγορεύει … τι έλεγα όμως … η μάλλον τι έγραφα… μια σαλάτα τα έκανα όλα … το μόνο που  ήθελα ήταν άφωνα να φέρω φωτογραφίες από την Κυριακή … έτσι όπως άφωνη απολάμβανα … την ομορφιά μια Κυριακής στη καρδιά του φθινοπώρου…

 

μαζί με εμάς και διάφορες φιγούρες … μαζέψαμε όσες μπορούσαμε, σαν ένας καθρέφτης της ζωής

δεν μπορείς να μην βγάλεις φωτογραφίες αυτής της φωτιάς

 

 

Συγγραφέας,  γλάρος γλυπτό το δέντρο που λαμπαδιάζει από πάθος ..ενας οδοιπόρος … νερό σε έκρηξη ζωής. 

Ο κύριος Σκίουρος Βιαστικίδης γνωρίζει πως όπου ναναι θα έρθει ο χειμώνας και

 

 

πηδάει εδω και κεί να μαζέψει ότι προλάβει σε τροφή …

αααα ναι και οι πεταλούδες για την Βιργινία. Συνήθως πετούν με την βοήθεια του αέρα… στους ανέμους ταξιδεύουν εδώ και εκεί ……μα το καλύτερο τους είναι όταν ξαφνικά με τις οδηγίες ενός μικρού παιδιού πετούν χμμμ να όπως εδώ γύρω από μια μαμά

εδώ … περιμένουν στην εκκίνηση το σύνθημα με τον κωδικό «αεράκι»

ένα ταξίδι ακόμη …

και αχμμμ αυτό το φθινόπωρο σαν μικρός αρχαιολόγος ή ρακοσυλλέκτης ή γιατί όχι σκιουρίνα … ανακαλύπτω μικρούς  θησαυρούς ανάμεσα στα πεσμένα φίλα

Καληνύχτα Μορεάλη μου σσσσσ άφωνη ……