Συμπυκνωμένη στα FM

Δύο μηνών γεγονότα πασπαλισμένα με ζάχαρη άχνη λογάκια. Συμπυκνωμένα θα τα γράψω γιατί το κάθε ένα ποτέ δεν ακολούθησε το επόμενο, όλα στριφογύριζαν στο μυαλό(?), στο σώμα, συσσώρευαν κούραση, ρουφούσαν μανιακά ενέργεια, … και η μόνη αρχηγός ήταν η καρδιά.

Ολοκληρώθηκαν οι 4 κύκλοι χημειοθεραπειών, τελείωσε η σχολική χρονιά με μια όμορφη αποφοίτηση, δέχθηκα πρόταση για ραδιοφωνικές πτήσεις ως πιλότος κάθε Κυριακή 4 ώρες στον ουρανό του Μόντρεαλ στα FM, βρήκα τη δύναμη να παραιτηθώ από την κλειδόλεξη των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, αυξήθηκαν σε τρεις ώρες την εβδομάδα τα ιδιαίτερα μαθήματα με τη Σέτα μου, μας έβαψαν το διαμέρισμα μας, ορίστηκε ημερομηνία για τη διπλή χειρουργική επέμβαση του παλιού μου παλτού στις 18 Αυγούστου, 13 Ιουλίου πετάμε για Αθήνα μέχρι 1 Αυγούστου.

Ο τρίτος και ο τέταρτος κύκλος ήταν σκληρός. Σωματική και ψυχική κόπωση για εκείνον και κολύμπι σε ένα τεράστιο καζάνι υπομονής. Κάηκαν φλέβες, είχαμε αρνήσεις, κρίσεις πανικού, πείσμα, θέληση, υπομονή…. και αντιπερισπασμούς τα διάφορα δορυφορικά στην εργασία, στην οργάνωση… τι να γράψεις, αν και πρέπει να γράψω για αυτή τη μάχη που σε τελική ανάλυση δίνουν μόνο οι ασθενείς και όλοι οι άλλοι οπισθοφυλακή. Πότε δεν πίστευα πως θα χρησιμοποιούσα τη φράση «κάντο για μένα» και την ίδια στιγμή θα έσφιγγα τα χέρια μου για να μην τον αρπάξουν και εξαφανιστούμε…

Ο Αλέξανδρος, ο Απόλλωνας, η Βικτώρια, ο Γιώργος, ο Δημήτρης, η Έλλα, η Ζωή, η Ηλέκτρα, η Θάλεια, ο Θωμάς, ο Ματθαίος, ο Μιχάλης, η Πηνελόπη, ο Παναγιώτης και παντρεύτηκαν με την πρώτη δημοτικού και μου έμειναν τα μικρά μου σποράκια ο Αντώνης, ο Γιάννης, ο Λουκάς, η Μαρία Εύα, ο Πάνος ως μαγιά για τον Σεμπτέμβριο. Η εμπειρία των προηγούμενων χρόνων με βοήθησε ώστε να μπουν κάποια πράγματα στον αυτόματο πιλότο και να γίνει η αποφοίτηση.

Η Πασχαλίτσα φαίνεται να με μαλώνει γιατί κάθε χρόνο μετράω τα δώρα που μου κάνουν οι γονείς χαχαχα αλλά για μένα η επιβράβευση έχει τρεις όψεις. Η μία είναι τα σίγουρα τα δώρα που μου κάνουν οι γονείς, η δεύτερη είναι η φήμη της καλύτερης δασκαλίτσας που όλο και γιγαντώνεται και η τρίτη και μεγαλύτερη, είναι αυτή η σφιχτή αγκαλιά που μου κάνουν στην αποφοίτηση τα παιδιά της έκτης δημοτικού. Αυτή την αγκαλιά που τη ζητώ εγώ, με δάκρυα χαράς πάντα στα μάτια και δεν διστάζουν να μου δώσουν τα παιδιά.

Τα δώρα μου και φέτος ήταν φανταστικά. Τα γραφόμενα στις κάρτες από γονείς και παιδιά το κάτι άλλο.

Λίγες και οι αναταράξεις στην αρχή στο πιλοτήριο των FM. Φυσικά, στην πρώτη εκπομπή, τελευταία Κυριακή του Απριλίου, αν δεν είχα την πασχαλίτσα και το παλιό παλτό στο στούντιο θα είχα χάσει το φως μου. Όμως από τη δεύτερη πτήση άρχισα να θυμάμαι σκουμπάκια, μουσικές διαδρομές, κλπ… Με γεμίζουν με λογάκια «επιτέλους» επέστρεψες, πόσο μας έλειψες… λογάκια που δεν σταματώ να ακούω από διαφορετικά πρόσωπα κάθε εβδομάδα από γονείς, φίλους, συναδέλφούς, γνωστούς και αγνώστους.

Από την άλλη έχασα τη μάχη με την κλειδόλεξη. Όσο και να προσπάθησα δεν μου έλεγαν «κοριτσάκι μου δεν κάνεις για αυτή τη δουλειά’, και έτσι το είπα εγώ στη μικρή ξανθιά θεά. Η ΣτελΘ όρμησε να με φάει συντετριμμένη από την ήττα παραίτησης και η μικρή ξανθιά θεά άρχισε να βρίσκει πάλι το χρώμα της, την αναπνοή της, το κέφι της, τη δύναμή της. Έβαλα ακουστικά στη Στελθ, την έριξα σε άλλες πτήσεις και σιγά σιγά μπήκε στην τροχιά των όμορφων τραγουδιών η μικρή ξανθιά θεά.

Το να πρέπει να μαζέψεις όλα τα πράγματα στο κέντρο των δωματίων να περιμένεις να στεγνώσει η μπογιά και μετά σκουπίσεις να ξεσκονίσεις να σφουγγαρίσεις δεν είναι εύκολο… αυτό μόνο έχω να πω … έχει όμως μια διαφορετική καθαριότητα το σπίτι στο τέλος. Λες και ξεκόλλησες ότι σε κολλούσε

Σήμερα, βρήκα χρόνο, χρόνο να σταθώ για λίγο εδώ, να κοιτάξω πίσω μου τη διαδρομή, να βάλω κάποια πράγματα στον αυτόματο πιλότο, να κοιτάξω τους χάρτες… , να δώσω τη θέση μου σε έναν πιλότο αεροσκάφους να με πάει στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, να αφεθώ στο αυθόρμητο, το απρογραμμάτιστο, στην κρεπάλη ξεκούρασης… να αδιαφορώ για όλους και για όλα … απλά να ξεκουράζομαι σε αγκαλιές, να κοιμάμαι στην αγκαλιά του και να τον απολαμβάνω να ρουφά δύναμη, κέφι, αισιοδοξία, αναψυχή….

Ωραία θα είναι , ας είναι καλά το παλιό μου παλτό, ένα παλτό που έχει πάντα τη δύναμη να ξεκολλά από τη μιζέρια… 🙂

Καληνύχτα, φέρνω φωτογραφίες στα γρήγορα, τίτλο, τραγούδι και πατώ δημοσίευση .. δεν έχω χρόνο να το ξαναδιαβάσω…. σε μια ώρα έχω ιδιαίτερο με τη Σέτα μου…