Κάπου το διάβασα και μου άρεσε πολύ «είναι κάποιες εμπειρίες της ζωής που τις λες και μεταπτυχιακό» Βέβαια πάνω που πιστεύεις πως έχεις τελειώσει το μεταπτυχιακό πλακώνει ένα νέο πανεπιστήμιο ζωής…
Σου γράφω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Μήπως και με πάρει ο ύπνος την ώρα που πληκτρολογώ…. ξυπνάω πολύ νωρίς και με παίρνει ο ύπνος νωρίς. Όμως έχω την ανάγκη να σου τα πω, ίσως με ταρακούνησε και ένας αρκετά παλιός μπλογκερ που δεν γράφει πια … και αναρωτιόνταν στο φατσοβιβλίο αν υπάρχουν ακόμη μπλογκερ που γράφουν…. είμαι από τις τελευταίες που γράφουν, έτσι για την τρέλα τους, έτσι για να έχουν να διαβάζουν, έτσι γιατί πάντα κάπου σημείωναν τα διάφορα της ζωής…. βάζω φρένο γιατί νυστάζω και λίγο.
Διακοπές στην Ελλάδα: Έγιναν με επιτυχία. Καταφέραμε με το παλιό μου παλτό και κατεβήκαμε για τρεις εβδομάδες…. Το είχε θέσει ως όρο στους μάγους των νυστεριών… Αν και η μικρή ξανθιά ήταν συνέχεια τρομοκρατημένη, κατάφερα σε κάποιες στιγμές να την ξεγελάσω. Έτσι κάναμε διάφορες αταξίες μαζί για μικρούς και για μεγάλους. Φέρνω εδώ συμπυκνωμένες εικόνες, τρέλες μέσα στον καύσωνα, ένα σάντουιτς διαφορετικό από τα άλλα, ένα ρολόι σταματημένο με ορχήστρα και τη φωνάρα μου, ένα τυχερό αστέρι μόνο για μένα δώρο απ το παλιό παλτό, ένα ταξίδι στην Αράχωβα με φιλικό ζευγάρι, η θεία, ο τάφος της μητέρας μου, και οι εκπληκτικές ανιψιές μας να μας δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και να μας προσέχουν ως ακριβές, σπάνιες, εύθραυστες πορσελάνες.
Με τρόμο πήγα με τρόμο επέστρεψα. Μια θηλιά στο λαιμό μου που όλο και έσφιγγε… ήταν αποφασισμένος να παλέψει… και εγώ έτρεμα σαν το ψάρι έξω από το νερό …
Επιστρέψαμε και αρχίσαμε να οργανώνουμε τη μάχη … αυτό το περίεργο παιχνίδι ζωής που όλο και μας ανεβάζει πίστες… και ο τρόμος μεγαλώνει, πίσω από τη μεγάλη στροφή το τέλος? γιατί μέχρι πότε θα κερδίζεις μια μάχη που από την πρώτη στιγμή της ζωής σου έχει ημερομηνία λήξης… Οργανώναμε ότι χωρούσε το μυαλό(?) ότι προλαβαίναμε πριν τις 18 Αυγούστου και αφήναμε ότι έσφιγγε την αόρατη θηλιά στο λαιμό…
Γενέθλια: Ούτε που με ενδιέφεραν, όμως το παλιό παλτό κανόνισε πάρτι έκπληξη στον ραδιοφωνικό σταθμό… ωραία ήταν … για μένα άλλα όχι με μένα, μόνο το κορμί μου και όχι η ψυχή μου… ήμουν τρομοκρατημένη.
18 Αυγούστου, ξεκινήσαμε νωρίς… έγινε γρήγορα ένα νούμερο, έγινα μια άμορφη μάζα που για … δέκα δώδεκα ώρες πάλευα με ζωντανούς εφιάλτες και μικρές ανάσες … άδειαζε το σαλονάκι αναμονής, έφευγαν υπάλληλοι, νοσοκόμοι, δεν θυμάμαι αν ανέπνεα καν … η πρώτη αναπνοή που ένιωσα ήταν όταν τον άκουσα, με πλήρη διαύγεια, να μου μιλά στο ακουστικό, … και η δεύτερη όταν τον είδα στη μονάδα ανάνηψης… όταν με φίλησε, μου έσφιξε το χέρι και με νοητική απόλυτη διαύγειαμου περιέγραψε όσα έγινα πριν και μετά την επέμβαση …. Τον κράτησαν για παρακολούθηση, όλα είχαν πάει ομαλά, επέτρεψα στον εαυτό μου να γυρίσει στο σπίτι, να κοιμηθεί δίχως εφιάλτες…
Από την επόμενη μέρα μπήκαμε στο επόμενο νέο επίπεδο της πίστας. Η δύναμη του ήταν το κάτι άλλο, είχε φροντίσει με κάποιο γοητευτικό τρόπο για αυτή, η αποφασιστικότητά του, το ταξίδι του στην Ελλάδα για να ρουφήξει αγάπη από την οικογένεια του, η λάμψη στο πρόσωπό του κάθε που με κοίταζε.. Την πρώτη φορά που τον ρώτησε η νοσοκόμα αν θέλει κάτι για να νιώσει πιο άνετα, της είπε ¨Μια πολυθρόνα που να γίνεται κρεββάτι για τη σύζυγό μου…ήξερε πως και στο ένα πόδι να με έβαζαν να κάτσω, δεν θα έφευγα … Κάθε μέρα του έβγαζαν και κάτι από πάνω του… δεν ήταν πως δεν ήταν δύσκολο… ήταν πως δεν αφήναμε τίποτε στην τύχη του… οι κινήσεις μας ήταν μελετημένες… διατροφή, βόλτες στον όροφο του νοσοκομείου… η βοήθεια από τον ουρανό, η αγάπη, η φροντίδα… και 14 μέρες αργότερα επιστρέψαμε σπίτι.
Απώλειες… ναι όσες ακριβώς είχαμε υπολογίσει…. και ο τρόμος αυτός του πιθανού θανάτου, και στη συνέχεια, ο τρόμος των πιθανών επιπλοκών, έπαψαν να σφίγγουν τη θηλιά στο λαιμό…
Κάπως έτσι η ψυχολογική εξάντληση, έγινε μόνο σωματική… Κουρασμένοι σωματικά και μόνο πια, εκείνος με πληγές και νέα δεδομένα να του μαγκώνουν την ψυχούλα του, εγώ … πιφ εγώ … εγώ απλά με ένα σφιχτό πρόγραμμα εργασίας επτά ημερών, αλλά επιτέλους συγκρατημένα αισιόδοξη…
Ναι, θα κοιτάξω να φέρω και φωτογραφίες… ένα, ένα… φτάνει για σήμερα… άργησα άλλα επέστρεψα …
Καληνύχτα 🙂
Καληνύχτα 
Τέλος καλό, όλα καλά! Καλή ανάρρωση τώρα και γρήγορη επιστροφή στην καθημερινότητα. Σίγουρα η αγάπη των δικών σας ανθρώπων και ο ήλιος τους έκαναν το θαύμα τους. Περιμένω φωτογραφίες σε επόμενη ανάρτηση…. οι διακοπές είναι μεταπτυχιακό που αξίζει πολλά, μακάρι να το καταλάβαιναν όλοι αυτό.
Την Καλημέρα μου, Μάνια!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πριν από τις φωτογραφίες πρέπει να βρω χρόνο κάποια στιγμή να περάσω από τα σπιτικά σας, να διαβάσω και τα δικά σας νέα! Δάσκαλε ξεκίνησα και νηπιαγωγείο κάθε Σάββατο.
Ολά πήγαν καλά και όλα θα πάνε ακόμα καλύτερα τους επόμενους μήνες της προσαρμογής.
Θα φέρω όμως κάποια στιγμή και μερικές φωτογραφίες, να τις έχω στολίδια και εδώ στο εξοχικό του μυαλού μου!
Καλημέρα, καλησπέρα καληνύχτα και μια σφιχτή αγκαλιά 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πω πω πω Μάνια μου, τι γράμμα μας έγραψες που είχε (όπως πάντα!) και χιούμορ αλλά βασικά σοβαρότητα! 🙂
Χαίρομαι που όλα πήγαν κατ’ ευχή (η ψυχούλα σου το ξέρει!) 🙂
Τώρα προσοχή, υπομονή και όλα καλά θα πάνε! 🙂
Φυσικά και περιμένω φωτό που σίγουρα θα μεταφέρουν όλη την καλοκαιρινή ατμόσφαιρα! 🙂
Πολλά τα ΑΦιλάκια που σας στέλνω με πολύ πολύ αγάπη! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ευχαριστώωω, όπως είπα κάτσε να βρω χρόνο πρώτα να περάσω από τα εξοχικά σας, έχω τόσο καιρό να μάθω νέα σας …ουφφφφ
Εύχομαι να είσαι καλά (η καρδούλα σου το ξέρει και εσένα)
πολλά φιλάκια θα προσπαθήσω να περάσω σύντομα 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Οι καρδούλες μας, είναι γερές δυνατές και με τους 40000 νευρώνες τους, δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν γιατί ξέρουν να αγαπούν! ❤
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βούλιαξα σ’ αυτό το ποτάμι της γραφής σου, χωρίς καμία αναστολή και επιφύλαξη. Βούλιαξα και άφησα να με λούσουν οι λέξεις, οι σκέψεις, οι εικόνες και τα συναισθήματα. Κάθε φορά, που μαθαίνω για σάς και τις νέες «πίστες», μεγαλώνει μέσα μου ο σεβασμός και η αγάπη μου για σάς. Κάθε φορά γίνεται όλο και πιο δυνατό.
Και ναι, εισπράττω από τη δύναμη και το χαμόγελό σας, να το ξέρετε.
Να είστε καλά, Μάνια μου. Καρτερούμε τα νέα σας, σε μια ανθρώπινη συμπόρευση.
Στέλνω τα φιλιά μου και στους δυο σας.
Καλή βδομάδα καλή μου.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Δυσκολο το μεταπτυχιακο, αλλα εσεις για τα δυσκολα ειστε και θα το καταφερετε κι αυτο οπως τοσα αλλα! Εσεις μαζι βουνα μετακινειτε, το ξερω και το ξερετε. Απο δω στελνω ενα κερακι και δυο μεγαλες ζουμεριτσες, ευχομαι καλη προσαρμογη στα νεα δεδομενα και μια βαθια ανασα για να πατε παρακατω!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χαίρομαι αφάνταστα που πήγαν όλα καλά. Και το μεταπτυχιακό το πήρατε με άριστα!! Όλα βοήθησαν αλλά περισσότερο η δύναμη ψυχής σας.
Περαστικά σε όλα τα άσχημα. Κυρίως σ’αυτόν τον τρόμο που κόβει την ανάσα.
Καλό φθινόπωρο Μάνια μου. Να στε καλά και οι δυο σας
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εχω ακούσει Μάνια μου, όταν θέλει η ψυχή μας κάτι τόσο πολύ, είναι εκεί η δύναμη και η αγάπη μαζί να κάνει τα μαγικά της…
Και όχι μόνο πτυχιακό σου δίνει, αλλά και διδακτορικό και έχω την γνώμη, αλλά όχι είμαι σίγουρη , ότι μέσα από αυτή την περιπέτεια, θα βγείτε νικητές με πτυχίο. Οι Τοξότες δεν το βάζουν κάτω και νομίζω ότι στο έχει αποδείξει το παλιοπαλτό σου…
Ο τρόμος , αλλάζει φορεσιά και γίνεται ελπίδα, όταν έχουμε πίστη πως θα τα καταφέρουμε…
Μόλις αναρρώνω από ένα πταίσμα υγείας , το λέω (πταίσμα) μπροστα στα όσα μπορούν να συμβούν σε άλλους και ξέρω εξ απαλών ονύχων τι ανακούφιση είναι να σου αφαιρούν ένα ένα τα σολινάκια από το σώμα σου.
Θυμόμαστε όλα τα όμορφα όπως το ταξιδάκι στην πατρίδα, την γιορτή -έκπληξη των γενεθλίων και μπράβο στο αγόρι σου…
Μέχρι να τα ξαναπούμε Μάνια μου, αγάπη, υπομονή και επιμονή στο στόχο!! Ξέρετε τώρα εσείς !!!
Στέλνω αγκαλιές 🤗 και αγάπη!!!🧡🧡
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πέρασε καιρός και πιστεύω πως τώρα απολαμβάνεται τα κόκκινα φύλλα από το μπαλκόνι σας πίνοντας ζεστή σοκολάτα.
Καλό Οκτώβριο να έχετε Μάνια μου!
Πολλά φιλιά και αγκαλιά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!