Μπρούμυτες σκέψεις, Ανάσκελες σκιές :)

Αγωνίζεται για να με κερδίσει. Αγωνίζομαι να του υποδείξω τι ακριβώς θέλω για να γίνει η φωλιά μας. Μου δείχνει τις ατέλειες του προκειμένου να το βοηθήσω να τις αναβαθμίσει Αναβαθμίσει … ανά, βαθμός … είναι η σωστή λέξη? Δεν ξέρω… εκείνο είναι νέο, δροσερό, σχεδόν ανεξερεύνητο… και εγώ πολύ πολύ κουρασμένη ακόμη και για να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να οδηγήσω τον κέρσορα σε μια καληνύχτα ημερολογιακή … Κουρασμένη, μπρούμυτα ξαπλωμένη στο διπλό μας κρεββάτι … θυμάμαι από παιδί αναζητούσα στις στιγμές συναισθηματικής φόρτισης ένα χαρτί και ένα μολύβι …μπρούμυτα να γράψω …Παλιά έλεγα πως ο κέρσορας δεν προλαβαίνει τις σκέψεις… Μετά από κάποια χρόνια εδώ στην καληνύχτα λέω πως μάλλον ο κέρσορας με την βοήθεια των δακτύλων συγκεντρώνει την σκέψη και την βοηθά να μπει σε μια ροή … Αν είναι δυνατόν!!! Είμαι θέα αλλά ξανθιά που σημαίνει πως το μυαλό (?) ξεγλιστρά… τι έλεγα? α …ναι

Εκείνη κουρασμένη, πονάει …θέλει να βοηθήσει, δεν μπορεί… νευριάζει … άγρια σε μένα … έχει γαντζωθεί σα μωρό από το παλιο μου παλτό … Πόσο τον θαυμάζω Γελάω γιατί ξέρω πως θα διαβάσει αυτές τις γραμμές … Ομως δεν μπορώ να μην αναφέρω πόσο καλό τις κάνει ψυχολογικά, πόσο γελάει μαζί του, πόσες συζητήσεις κάνουν … σε μένα είναι άγρια .. Πονάει… ξέρει πως εύκολα την αποκωδικοποιώ και αυτό … χμμ μάλλον την στενοχωρεί … σα να τα βάζει με τον εαυτό της …μάνα είμαι πως είναι δυνατόν να μην μπορώ να γίνω καλά για το παιδί μου… πως μπορεί να είμαι αδύναμη μπροστά στο σπλάχνο μου… και και και … νευριάζει … ο πόνος την αγριεύει…. Πρέπει να πάμε να το δούμε… τόσος πόνος επίμονος γιατί? … κάτι άλλο έλεγα όμως… πριν πω το κάτι άλλο ας πω πόσο τυχερή είμαι που έχω το παλιό παλτό δίπλα μου, γιατί ως γνωστό είμαι ο ορισμός της αμαρτίας και της αταξίας … 

τι έλεγα? α ναι για το σπίτι … Χτίζουμε τη σχέση μας … και από το πρώτο βράδυ μου αποκάλυψε τις μαγείες του …

Κρεβατοκάμαρα, κλείνεις το φώς …και ο τεράστιος λαμπτήρας του δρόμου προσπαθεί να χωθεί ανάμεσα από τα κλαδιά του τεράστιου δέντρου που δεσπόζει μπροστά στο παράθυρο.. Αποτέλεσμα ?

Δεν έχω αστέρια να σου δώσω στο ταβάνι

έχω ένα χορό σκιών .. μια ασπρόμαυρη ζούγκλα περίτεχνα από το χέρι της φύσης ζωγραφισμένη  και και και ζωντανή … Άμα σηκώσεις το χέρι  σου μπορείς να φτιάξεις ολόκληρο  θέατρο σκιών … σχέδια πολλά ..καθώς πονάει …το θέατρο των σκιών στους άσπρους τοίχους σκηνοθετεί η φύση και το παλιό μου παλτό χαρούμενο που δεν θα κάθεται να κολλά αστέρια  … μα θα σκαρώνει φιγούρες μαζί μου ….

Νυστάζω πολύ .. ελπίζω να μην αργήσει να έρθει … έχουμε παράσταση …γιατί είναι κουρασμένη… και πονάει…

Καληνύχτα Μορεάλη μου … σε ευχαριστώ για την νέα φωλίτσα … έχει και αυτή την μαγεία της …

χμμ πολλά έγραψα….