Γράψε μου κάτι να σε θυμάμαι….

Η σκέψη μου αιχμαλωτίστηκε στην τελευταία λευκή σελίδα του λευκώματος, με τίτλο «Γράψε μου κάτι για να σε θυμάμαι … »

Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα να ξεφυλλίζω το Σχολικό Λεύκωμα 2017, του σχολείου «Άγιος Νικόλαος», της συμπληρωματικής εκπαίδευσης της ΕΚΜΜ. Είναι ένα πανέμορφο «μπουκέτο» φωτογραφιών και μαθητικών εργασιών, μιας σχολικής χρονιάς γεμάτης όμορφες στιγμές, των 25 μαθητών που αποφοίτησαν από την ΣΤ’ δημοτικού. H άγραφη σελίδα με «γαργάλισε», να διαβάσω ξανά και ξανά αυτό το «year book», που εκδόθηκε με χρήματα που μάζεψαν τα παιδιά από την πώληση γλυκών.

Τι θα μπορούσα να γράψω; Σίγουρα αυτό που έγραψε, ανάμεσα σε άλλα, στο εισαγωγικό της σημείωμα, η δασκάλα της ΣΤ΄τάξης, Μαρία: «Κοντά σας ένιωθα ότι γίνομαι καλύτερη δασκάλα. Παιδιά μου, σας ευχαριστώ πολύ!». Όταν ακούς, όταν αποκρυπτογραφείς  τα παιδιά, γίνεσαι πάντα καλύτερος! Πρώτα από όλα, δίνουν οξυγόνο στο μικρό παιδί μέσα σου, «το οξυγόνο είναι καλό για όλους» γράφει ο μαθητής Αλέξανδρος.  Έτσι, δεν χρειάζεσαι επίθετο, μόνο το μικρό σου όνομα!  Δεύτερον, γιατί δεν σε συμβουλεύουν, απλά σου ζητούν να γίνεις καλύτερος. Έτσι, σου δημιουργούν την ευθύνη να δείξεις στην Τζούλια, που γράφει στον Αη Βασίλη, «Δεν νομίζω ότι μέσα στη νύχτα, το κρύο και την κούραση θα ήθελε κάποιος άλλος να βγει έξω και να μοιράσει δώρα μόνο από καλοσύνη … «, πως υπάρχουν και άλλοι που προσφέρουν με το ίδιο κίνητρο.

Σίγουρα χρειάζεται ανοιχτή καρδιά, για να κάνεις ένα νοητό ταξίδι  στις σχολικές γιορτές, στους χορούς, στις εργασίες μιας ολόκληρης σχολικής χρονιάς καθώς και στις μικρές, μεστές απαντήσεις των παιδιών σε ερωτήματα, όπως «Γιατί έρχομαι στο ελληνικό σχολείο;», «Τι είδους δασκάλα προτιμάμε;», «Διαλέγω δώρο για τον Αη Βασίλη;», «Δύο κορίτσια παίρνουν ένα χιλιάρικο για να κάνουν τα ψώνια της κας Μάγιερ, αλλά τα χάνουν. Τι θα κάνουν τώρα;» «Αν ζούσα σε άλλη εποχή;» κα. Όμως, χρειάζεται και η γνώση της ελληνικής γλώσσας. «Θέλω να μάθω ελληνικά γιατί είναι κοντά στην καρδιά μου και θέλω να μάθω πιο πολλά πράγματα για την Ελληνική μου καταγωγή» γράφει η Σταυρούλα.

Το λεύκωμα αυτό, λοιπόν, είναι γραμμένο σε άψογα ελληνικά, από μαθητές της συμπληρωματικής εκπαίδευσης, των σαββατιανών σχολείων. Είναι αποτέλεσμα μιας συλλογικής προσπάθειας, που ξεκινά από τους γονείς, «Θα ήθελα να συγχαρώ τους γονείς, που σας ενθάρρυναν να έρχεστε κάθε Σάββατο στο σχολείο για να μάθετε την γλώσσα, την θρησκεία και την Ιστορία μας» γράφει η γραμματέας της συμπληρωματικής εκπαίδευσης Αλίκη.  Μια επίπονη προσπάθεια από εργαζόμενους, εκπαιδευτικούς γονείς αλλά κυρίως μαθητών,  διάρκειας 6 ολόκληρων χρόνων. » …γνωριστήκαμε σε ένα ταξίδι μαγικό! Από νήπια γίνατε παιδιά και από παιδιά γίνεστε τώρα έφηβοι, …. είμαι πολύ περήφανη για σας « γράφει η διευθύντρια της συμπληρωματικής εκπαίδευσης Καίτη.

Κοιτώ τις φωτογραφίες, τόσες γιορτές, τόσες εκδηλώσεις, χοροί και παρελάσεις στις εθνικές εορτές, «μου αρέσει η Ιστορία και μου αρέσει να χορεύω. Μου αρέσει να μιλάω με τη φίλη μου την Έλενα» γράφει η Μάρα.

 «Σας ευχαριστώ για την χαρά που μου δίνετε..» γράφει ο πρόεδρος της ΕΚΜΜ Νίκος!

Δεν θέλω να αντιγράψω περισσότερα από αυτό το τόσο όμορφο λεύκωμα, που σχεδίασαν και επιμελήθηκαν με πολύ μεράκι οι εκπαιδευτικοί, Μαρία Μανέκα, Κωνσταντίνος Μεραμβελιωτάκης και Κώστας Παναγιωτόπουλος.  Κράτησα τα πιο σημαντικά καλά φυλαγμένα στις σελίδες του. Τους ευχαριστώ για αυτό το πολύτιμο υλικό που συνέλεξαν, τροφή σκέψης για όλους μας.

Μετρώ τους λόγους που αξίζει ένας γονιός να γράψει τα παιδιά του στα ελληνικά σχολεία της  συμπληρωματικής εκπαίδευσης. Για όλα όσα αντέγραψα -σκονάκι δηλαδή- πιο πάνω, αλλά και για αυτή την εξομολόγηση του Γιώργου «Η πιο ευχάριστη στιγμή είναι όταν βλέπω τους φίλους μου και γιατί στο ελληνικό σχολείο δεν έχω άγχος«

Καλό καλοκαίρι!